Skip to main content

‹‹‹ prev (960)

(962) next ›››

(961)
VEÜ
tif collectif ayant la valeur d'un plu-
riel. Voy. SUBSTANTIF COLLECTIF; gwis-
kamant, f. pi. gwiskamañchou. Ne
sont-ce pas là les vêtements de votre
fils ? na dillad lio map eo ar re-ma ?
Des vêtements somptueux, gwiska-
manchon kaer. Ce — est beau, kaer co
ar wiskamant-:e (viskamant). Je n'ai
pas d'autres vêtements que ceux que
j'ai sur le dos, n'em eus nemel ann
dillad a zo enn-dro d'in, a zo em c'her-
c'/ienn. Les vêtements que vous portez,
ho liUad enn-dro d'e-hocli. Je n'ai pas
d'autres vêtements, nem euz dillad
e-hed ken. Il n'a pas un bon — pour
s'habiller, n'en deuz ket eur pez dillad
mad da wiska.Yoy. HABIT, HABILLEMENT.
Les vêtements que mettent les prêtres
pour dire la messe, dillad oferenna ar
veleien .
VÉTÉRINAIRE, s. m. Louzaouer ke-
zek; eul louzaouer kezek, m. Il n'y a
pas ici de vétérinaire, n'euz arna den
e-hed ei-il ywellaat d'al loened. Voy.
GUÉRIR.
VÉTILLE, s. f. Babiole, bagatelle ;
voy. ces mots.
VÉTILLER, v. n. Contester pour des
bagatelles; ober Irouz evit nelra ; chi-
potai, p. chipotet. Fam.
VÊTIR, V. a. Giciska (guiska), p. el.
Vann. Guskein. Trég. Giciska (gouiska),
p. el. = V. pron. En ermviska (viska).
Voy. S'HABILLER, VÊTU.
VÊTU, adj. Gwisket (guisketî. Vann.
Gusket. Trég. Gwisket (gouisketl. Il
était — de noir, gwisket e du e oa.
Trég. Gwisket enn du oa. Elle était
vêtue d'une longue robe, gicisket e oa
gant eur zac hirr. Il est bien — , hrao
gwisket eo. 11 est mal — , gicisket paour
glez eo; gwisket fall eo. A demi — ,
hanter uñsket (visket). En vous voyant
si bien —, oc'h ho kwelet ker mislr ho
tillad. Une jeune fille mal vêtue, eur
placli iaouanh dillad fall enn-dro
d'pzhi. Elle était vêtue de blanc, gwis-
ket e oa e gwenn-kann.
VÉTUSTÉ, s. f. Voy. USÉ, USURE.
VEUF, s. m. Iñtañv, iñtaoñ, m. pi.
ed, ien. Ce dernier pluriel est le plus
usité. Vann. Iñlañ, m. pi. iñtañion.
Au féminin, ifitañtes, f. pi. ed. Vann.
Vie
923
Iñtañouez, f. pi. et. Il était à peine
marié qu'il est devenu —, ne oa ket
heñtocli dimezet na varvaz he c'hrek.
Il est — , iñiariv eo brema. Il est — de
trois femmes, iñtañv eo diwar teir
grek. Elles étaient veuves, peb a c'/ioaz
ho uoa bel a-raok.
VEUVAGE , s. m. Etat de celui qui est
veuf; voy. ce mot.
VEUVE, s. f. Voy. VEUF.
VEXATION, s. f. Vov. PERSÉCUTION,
etc.
VEXER, v. a. Tourmenter, persécu-
ter, malmener; voy. ces mots.
VIAGER, adj. Sa mère lui payera une
rente viagère, paeet e vezo d'eshan a
berz he vamm eul levé hed he vuez.
VIANDE, s. f. Kik, m. Sans pluriel.
De la — crue, kik kriz. De la — cuite,
kik poaz. De la — salée, kik sali. La
— de vache, ar c'hik bioc'h. De la —
de veau, kik leue.
VIATIQUE, s. m. Il était sur le poin
de recevoir le — , edo o vont da gaoue
he Zone. Le saint — ,ou sacrement que
l'on porte aux malades en danger d
mort, ar zakramant d'ar re glanv ; sa
kramanl ann aoter a vez kasct da nep
a zo dare da vervel. Il a reçu le —, he
Zoue en deuz bet. Allons lui chercher
le — , deomp da gerc'hat he Zoue d'ann
den klanv-ze. On lui apporta le —, di-
gasel e oe he Zoue d'ezhan.
VICAIRE, s. m. Haute dignité de
l'Église; vikel, m. Le grand vicaire,
le vicaire général, ar inkel-vraz. Les
vicaires généraux, ar vikeled-vraz . Le
pape est le — de Jésus-Christ sur la
terre, hon tad sañtel ar Pab a zv vikel
J.-K. tcar ann douar. = Prêtre sous
l'autorité d'un cure; kure. m. pi. ku-
reed; ann aotrou kure. Le vicaire et le
curé, ( >> aotrou kure hag ann aotrou
persoun.
VICARIAT, s. m. Vikelach, m. Voyez
VICAIRE.
VICE, s. m. Tech fall, m. pi. techou
fall. Vann. Si, m. pi. sieu; gwalldech,
m. pi. gicall decheu.
VICIÉ, adj . Cet homme a le sang —,
1 goatalet eo ann den-se, T.

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence