Hew Morrison Collection > Leabhar nan cnoc

80
siubhal, 's 'nan imeachd, 'si 'n nochd Dì-thaoine, 's
cha cliluinn iad sinn."
Thug mi air seasamh car tamuill, 's thòisich mi
air cur an ceill da faoineachd a leithid sin dosmuaia-
tibh. Chual' e mi gu deireadh, gun stad a cliur
air mo slieanachas ; ach a socrachadh a bhreacain
tliar a gliualainn, 's a' toirt sgrogadh a nuas air a
blioineid, ghramaich e ni bu tinne am bata bha 'na
lAimh, agus thug e ceum air aghaidh, ag ràdh, " Bi
bruidhinn an dràsta, eisdidh mi riut am màireach ;
gabliamaid seachad air an àm ; cha'n àite so gu mòr-
an seanachais a labhairt." — "Dean stad, Eachuinn,"
thubhairt mi ris, " tha mi cur romham an oidhcho
chur seachad ann an Uamh na h-ochanaicli, — fuirich
leam, 's na fàg mi. Ach ma tha eagal ort" — " Eagal !"'
ars' Eachunn, 's e tionndadh air a shàil ; " bi air t'
earalas, a dhuine chòir, agus tagh do chainut ; ge
nach tig dhòmhs' a ràdh, 's tu fe'in a' cheud fhear
a chuir eagal as mo leth." — " Tha mi g' iarraidli
maitheanais," tliubhairt mi ris ; '' thig leam do'n
uamh, agus feuchaidh sinn ciod a th' agad ann an
lùib do bhreacain, 's nisinn re'ite." — " The'id mileat,"
ars' an saighdear còii', " agns fuirichidh mi leat, ged
a bhiodh e lùn do na Frangaicli, gun teachd air na
creutairibh leibideach, faoin sin, nach 'eil, 's math
a dh' fheuidte ann idir, ged tha leithid do shean-
achas mu'n timchioll." Bha sinn a nis aig beul na h-
uamha, agus sheas Eachunn Ruadh. " Sin i agad a
nis," a deir e ; *' 's urram na h-uaisle do'n choigreach,
gabh air t'aghart." Chaidli sinn a stigh fo dhìon,
agus shuidh sinn air a' cheud chloich cliothromaich
a fhuair sinn. Cha robh mo chòmpanach ro dhe jn-
ach air mòran caimite : blia e sgioblachadli a blireac-
ain, 'nuair a ghrad-thog e 'cheann mar gn'm buail
eadh peileir e. " Ciod e so?'' a deir e, 's e farcluais :
" mur creid thu mise, creid do chluasan." Tliàin-
ig a nuas oirrm sa' clieart àm sin ceòl tìamhaidh,
binn, nach d' fhiosraich mi e'isdeachd r'a leithid