Hew Morrison Collection > Nadur an duine 'na staid cheithir-fillte

470
bràth ag iarruidli tniUe agus tuille do Dhia, cha bhi
au iarrtuis air an coimeasgadh leis au ro-churam a 's lugha
a chionn gu 'm bi lànachd na Diadhaidheachd a ghnàth
iosgailte dhoibh ;.uime sin cha bhi iad ocrach ni 's mò ;cha
Wii an an-f hios a 's lugha, 'nan iarrtuis shiorruidh an deigh
a' rahanna f hoUaichte : 'S cha mhò ghiueas gnàth raheal-
tuinn gràin annta ; cha smuainich iad gu bràth gu bheil
tuilleadh 'sa chòir aca. Air an aobhar sin tha e air a ràdh,
" Cha rahò a tlmiteas a' glirian orra, no teas air bith,"
Taisb. TÌi. IG, Bithidh mealtuinn Dhè, agus an Uain a
ghnàth ùr agus nuadh dhoibh, fendh linnibh na sìorruidh-
eachd ; oir òlaidh iad do thobraichean uisge na beatha,
far am bheil uisgeachan nuadh a glmàth ag èirigh suas
ann am pailteas, rann 17. Ithidh iad do chraoibh ua
beatha, a ta, a thaobh iomlanachd, a' giùlan dà ghnè
dheug thoraidh, agus iad sin a ghnàth nuadh agus ùr,
oir tha i toirt a toraidh uaipe gach uile mlùos, Taisb. sxii.
2. Bithidh an aoibhneas fior-ghlan agus gun choimeas-
gadh, as eugmhais deasgainnean bròin, cha bhi iad eutrora
no goirid, ach suidhichte agus sìorruidh, gun sgur : Im-
ichidh iad a steach do aoibhneas, Mat. xxv. 21. *' Imich
a steach do aoibhneas do Thighearna." Tha 'm focal càil-
eigin neo-ghnathaiclite, agus a' toirt a' m' chuimhne an
fiiocail sin a labhair ar Slànuighear 'nuair a bha e a' fulang,
Marc. xiv. 24. Tha in anam ro bhrònach, eadhon gu bàs !
Bha 'anam air a chuairteachadh le doilgheasaibh, mar a
thuigear ara focal a ta air a ghnàthachadh an sin ; chaidh
tuilteau do dhoilgheasan rau 'u cuairt air, 'ga chuairteach-
adh air gach làimh ! ciod air bith taobh a thionndaidh e
:i shuilean bha doilgheas roimhe ; ghrad-leim e air dh' aon
uair nèamh, o thalarah, agus o ifrinn ! Mar so chaidh e
steach gu doilgheas ; agus uime siu a deir e, " Tha mi
air teachd gu doimhneachdaibh nan uisge, agus tha 'n sruth
a' dol tharum," Salra Ixix. 2. A nis, c' arson so uile, ach
a chum gu'n rachadh a mlminntir fèin a steach gu h-aoibh-
neas ? Tha aoibhneas air uairibh a' teachd oirnu a nis, an
trà tha ni 's leùir ri dhcanamh a leigeadh a stoach, am feadh
a ta sinn air ar cuairtoachadh le doilgheasan : Ach ann aa
sin, cha 'n e rahain gu 'n tig aoibhneas a steach annainn, ach
theid siune steacli innte, agus snùmhaidh sinn gu bràth
ann an cuan do aoibhncas ; far nach faic sinn ni sam bith
ach aoibhneas, ciod air bith taobh a thionndaidheas sinn