Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Leabhar cheist air uachdaranachd agus oideas na h-Eaglais Cléireachail (no Eaglais na h-Alba)

11
leithid sin do tliighinn a nuas, Tha’m Pobull air a’ mhodh sin gu
soilleir ceangailte, no fo fhiachaibh a chum a fagail, agus pilltinn
gu ughdarras Eaglais na Roimhe; ni ris an do chuir na minis-
teirean so air aon laimh gu h-amaideach an aonta, agus air an
laimh eile, a blia iad gu mi-aontachail a’ cur ’n a aghaidh.
XI. An ann a thaobh nach urrainn sinn fein coir agairt air a
leithid so do thiginn a nuas a tha sinn ’g a aicheadh?
Cha ’n ann. Ach do brigh gu’m bheil sinn ’g a mheas diomh-
ain, agus neo-Sgriobtuireil. Dh’ fheudadh an t-Abstol, ’n uair
thigeadh e’ n dhil choir-agartais gun bhunnchar, a radh “ Ge b’ e
air bith anns am bi neach dana (Tha mi labhairt gu h-amaideach,)
tha mise dana mar an ceudna. An Eabhraich iad? Amhuil is
mise. An Israelich iad? Amhuil is mise. Am bheil iad do
shiol Abrahaim? Is amhuil a ta mise.” Air an t-seol eheudna,
feudaidh sinne a radix, ma’s e agus gur h-urrainn aon chomunn
Protastanach coir agairt air a leithid so do thighinn a nuas,
feudaidh Eaglais na h-Alba, agus gach freumh dhi, a’ choir
cheudna agairt.
XII. Cia xjiar tha sin?
Tha sinn a’ faicinn roimh am an Ath-leasachaidh gu’n robh
am ministeirean air an drduchadh le Easbuigibh Papanach; agus
tha sinn a’ faicinn gu’m bheil a h-uile mhinisteirean ’n an Eas¬
buigibh iad fein, mar chaidh a nochdadh roimhe so, agus gu ’m
biodh an “tighinn a nuas” fadheoidh air a bhriseadh a reir
coltais, ni’s lugha na ann an Eaglais anns nach ’eil ach aon
mhinisteir a measg chiiig ceud air a ghabhail ris mar Easbuig le
cumhachd an dreuchd sin a thoirt seachad do neach eile. Ann
an amannaibh carraideach agus mi-riaghailt, dh’ fheudadh e bhi
air a chall a measg ard-Easbuigean Papanach, agus air a ghleidh-
eadh a measg Easbuigean cleireachail, no Protastanach.
XIII. Ach am bheil sinne gu sinn fein a shocruchadh, no gu
uaill a dheanamh as so?
Cha ’n ’eil gu cinnteach: Ma tha sinn gu amharc a mach air
son dhearbhaidhean gu’m bheil ar ministeirean air an cur le
Dia, ’s ann an nithibh eile, ach so, a gheibhear na dearbhaidh-
ean sin, agus cha ’n ann’s a’ ghnothach so, nach ’eil mar a’s fearr
ach neo-tharbhach agus diomhain.
XIV. Ciod an t-olc a tha ’g eirigh o mhinisteiribh Protastan¬
ach bhi a’ cumail a mach, gu’m bheil an “ tighinn a nuas neo-
bhristeach ” so bhi aca feumail a chum slainte, agus o iad a
ghabhail orra fein coir a bhi ac’ air?
Tha mdran uilc ullamh gu eirigh, a tha dol co fhad ri iad feiu
a chur as an Eaglais, do bhrigh, ’n uair a tha na tha iad a’ gabh-
ail orra, agus a’ cur an ceill a bhi feumail gu Eaglais a shuidh-
eachadh, air a dhearbhadh ’n a bhreig-eachdraidh. Tha iad, uime
sin, ’g an gairm fein a mach as a’ mhinistreileachd, agus a’ gairm
a’ phobuill air falbh o shlainte. Tha e a’ tarruing gu ughdarras
duine bhi air ardachadh os ceann ughdarrais Dhe, agus beul-
aithris ar sinnsear thar nan Sgriobtur, agus phoncan a ta annta
fein suarach thar fhirinnean cudthromaeh agus fheumail. Tha
e ’g altrum uabhair a measg luchd-teagaisg, ’s a’ diisgadh eas-
aontachd a measg Phrotastanach. Tha e a’ daingneachadh na