Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

ROB DONN.
213
Nach gabh na tha ’nan dleasanas,
A dheasachadh no Ion,
Ach caomhuadh ni gu falair dhaibh,
S a’ falach an cuid iiir.
Cha chaith iad fein na rinn iad,
Agus oighreachan cha dean,
Ach ulaidhnean air shliabh ac’,
Bhios a’ biadhadh chon a’s eun ;
Tha iad fo ’n aon diteadh,
Fo nach robh, ’s nach bi mi fhein,
Gur duirche, taisgte ’n t-or ac’,
Na ’nnair bha e ’n tbs’s a mheinn.
Barail ghlic an Ard-Righ—
Dh-fhag e pairt de bhuidhean gann,
Gu feuchainn iochd a’s oileanachd,
D’ an dream d’ an tug e meall;
C’ arson nach tugta pdrsan,
Dhe ’n cuid stbrais aig gach iim,
Do bhochdan an Ti dhebnaicheadh,
An corr a chur ’na cbeann ?
An deigh na rinn mi rusgadh dhuibh,
Tha duil agam gun lochd,
’S a liuthad facal lirinneach
A dhirich mi ’n ur n-uchd,
Tha eagal orm nach eisd sibh,
Gu bhi feumail do na bhochd ;*
Ni's mb na rinn na fleasgaich ud,
A sheachduin gus a nochd.
Note.—Two of these bachelors were somewhat remark¬
able, having been born together, brought up together, and
died within a night of each other. They were buried in
the same hour, in the same grave, and by the same com¬
pany of men. Their whole study, from their youth, was
to hoard up money, and had much of it hid underground,
which they neither had the heart to use themselves, nor
to bestow upon their friends, none of which has yet
been found.
MARBHRANN
DO DH’ IAIN MAC-E AOHCJINN.
[An dum’ uasal, aig an do thogadh am bard, ’n a
theaghlaich, o 'n bha e ’n a bhalachan bg; agus bu
duin’ e a choisinn a leithid a chlitl, o a luchd-edlais air fad,
*8 gu ’n d’ aidich iad uile, gu ’n robh am marbhrann so
gun mhearachd, agus gu h-araidh na briathran mu dheir-
eadh dheth, *s gu ’n abradh gach neach mar an ceudna a
chluinneadh am marbhrann, agus d* am b’ ebl Iain Mac-
Eachainn gu’n robh e ceart J
Iain Mhic-Eachainn, o dh-eug thu,
C’ ait an tdid sinn a dh-fhaotainn
Duine sheasas ’n ad fhine,
An rathad tionail no sgaoilidh.
* It is said that a wandering beggar called upon them for
alms seven days previous to their death, whom they re¬
fused to relieve, a circumstance at which the bard hints
abeve.
’S ni tha cinnt’ gur heart’ chunnairt,
Nach dean duine tha aosd’ e,
’S ged a bheirt’ de ’n al dg e,
’S tearc tha bed fear a chi e.
Dearbh cha b’ ionann do bheatha,
’S do dh’ fhir tha fathast an caomhnadh,
Thionail airgead a’s fearann,
’S bi’dh buidhean eile ’g an sgaoileadb ;
Bhios iad fein air an gearradh,
Gun ghuth an caraid ’g an caoineadh,
Air nach ruig dad do mholadh,
Ach “ Seall sibh fearann a dhaor iad.”
Tha iad laghail gu litreil,
’S ’n an deibhtearau geura.
Is iad a’ paidheadh gu moltach,
Na bhios ac’ air a cheile ;
Ach an edrr, theid a thasgaidh,
Gur cruaidh a cheiltinn o ’n fheile,
Is tha ’n sporan’s an suilean,
Cheart cho duint’ air an fheumach.
Leis an leth-onoir riataich-s’,
Tha na ciadan diubh faomadh,
Leis am fearr bhi fo fhiachan.
Fad aig Dia na aig daoine ;
Thig fo chall air nach beir iad,
’S e ceann mu dheireadh an diteadh,
“ C’ uim nach tug sibh do ’n bhochd,
Am biadh, an deoch, a’s an t-aodach ?”
Ach na’m b’ urrainn mi, dhuraigbdinn
Do chliii-s’ chur an drdugh,
Ann an litrichean soilleir.
Air chor’s gu’m beir an t-al dg’ air ;
Oir tha t-iomradh-s’ cho feumail,
Do ’n neach a theid arm do ruidean,
’S a bha do chuid, fhad’s bu mhaireann.
Do ’n neach bu ghainn’ ann an stdras.
Fhir tha ’n latha’s an comas,
Ma’s aill leat alia tha tiughail,
So an tim mu do choinneamh,
An cbir dhut greimeachadh din ris
Tha thu’m batal a’ bhais,
A thug an t-iirmunn-s’ do ’n uir uaiun,
Glacadh gach fear agaibh ’oifig,
’S mo Uimh-s’ gu ’n cothaich i cliu dhuibh.
Oir ged tha cuid a bhios fachaid,
Air an neach a tha fialaidh,
’S i mo bharail-s’ gur achdaidh
Bu choir an achuingso iarraidh ;—
Gu’m bu luath thig na linnean,
Ni chuid a’s sine dhinn ciallach,
Nach dean sinn lobairt do bhith-bhuantachd,
Air son tri fichead de bhliadhnacn .