Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

214 SAR-OBAIR NAM BARD GAELACH.
’S lionmhor neach bha gun socair,
A ohuir thu ’n stoc le do dheilig,
Agus bath-ghiollan gorach,
Thionail eMas le t-eisdeachd ;
Dearbh oha ’n aithue dhomh aon neach,
Mach o umaidhneau spreidhe,
Nach ’eil an inntinn fo cudthrom,
Air son do cbuid, no do cheile.
Fhir nach d’ ith mir le taitneas,
Na’m b’ eol dut acrach’s an t-saoghal,
Fhir a chitheadh am feumach,
Gun an eigh’ aig’ a chluinntinn ;
B’ fhearr leat punnd dheth do chuid bhuat,
Na unnsa cuid-throim air t-inntinn ;
Thilg thu t-aran’s na h-uisgean,
’S gheibh do shliochd iomadh-fillt’ e.
Chi mi ’n t-aim-beartach nasal,
’S e lan gruamain a’s airtneil,
’S e gun airgead ’n a phocaid,
Air an taigh-osda dol seachad ;
Cbi mi bhantrach bhochd, dheurach,
Chi ’n deirceach lan acrais,
Chi mi ’n dilleachdan ruisgte
Is e falbh anns na ragaibh.
Chi mi ’n cedl-fhear gun mheas air,
Call a ghibhtean chion cleachdaidh,
Chi mi feumach chion comhairl’,
A’ call a ghnothuich’s a thapadh.
Na ’m bitheadh air’ agam fhiarachd,
Ciod e is ciall do ’n nihor acain-s’,
’S e their iad uile gu leir rium :—
“ Och! nach d’ eug lain Mac-Eachuinn!”
Chi mi ’n t-iomadaidh sluaigh so,
’N an culaidh-thruais chionn’s nach bed th
’S ged e ’n call-s’ a tha ’n uachdar,
Chi mi buannachd nan dlach ;—
O ’n a thaisbean domh’m bliadhna,
lomadh biadhtach nach b’ eM domh,
Mar na reannagan riallaidh,
An deigh do ’n ghrian a dhol fo orr\
’S trie le marbhrannan moltach,
A bhios cleachdach’s na duthchaibh-s’,
Gu’m bi coimeasgadh masguill,
Tigh’nn a steach annt’ ’n a bhruchdau
Ach ged robh mis’ air mo mhionnan,
Don Ti tha cumail nan duilean,
Cha do luaidh mu ’n duine-s’,
Ach buaidh a chunua’ mo shuil air.
M ARB HR ANN EOGHA1NN.
LUINNEAG.
'S cian fada, gur fada,
'S cian fada gu le u ir,
0 'n Id bha thu fo sheac-thinn,
Gun aon ag acain do bhr'oin;
Ma tha 'n tlm air dol seachad,
'S nach d' rinn thu cleachdadh air choir,
Ged nach ddil dut ach seachduin.
Dean droch fhasan a lean.
’S trig thu, Bhais, cur an ceill dhuinn,
Bhi sior eigheachd ar cobhrach ;
’S tha mi’m barail mu’s stad thu,
Gu ’n toir thu’m beag a’s am mdr leat;
’S ann o mheadhon an fhoghair,
Fhuair sinn rabhadh a dh-fhdghnadh,
Le do leum as na ciiirtean,
Do na chuil am beil Ebghann.
'S cian fada. gur fada,
Ach na ’n creideadh sinn, Aoig, thu,
Cha bhiodh ’n saoghal s’ ’g ar dalladh,
’S nach ’eil h-aon de shliochd Adhaimh,
Air an tamailt leat cromadh ;
’S i mo bharail gur fior sud,
Gur ard’s gur iosal do shealladh ; *
Thug thu Pelham a mdrachd,
’S an d’ fhuair thu Ebghann’s a’ Pholladh ?
'S cian fada, gur fada, f^c.
Tha thu tigh’nn air an t-sedrs’ ud,
Mu’m beil brbn dhaoine mura,
’S tha thu tighinn air muinntir,
Mu nach cluinntear bhi cMne ;
Cha ’n ’eil aon’s an staid mheadhoin,
Tha saor fathast o dhdghruinn,
Do nach buin a bhi caithris,
Eadar Pelham a’s Edghann.
'S cian fada, gur fada, fyc.
Tha iad tuiteam mu ’n cuairt duinn.
Mar gu’m buailt’ iad le peilear,
Dean’maid ullamh, ’s am fuaim so,
Ann ar cluasan mar fharum ;
Fhir a’s lugha measg mdran,
An cual thu Ebghann fo ghalar ?
Fhir a’s md anns na h-aitcan-s’,
An cual thu bas mhaighstir Pelham ?
'S cian fada, gur fada, <J c.
* “ Pallida mors requo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres.”—Hor. Canrtin. lib. i. Carmin. iv.