Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

SAR-OBAIR NAM BARD GAELACH.
198
Anns na nitheanaibh crabhaidh, leughant’ ;
Na earb’maid gu brath,
Gu ’n ruig sin an t-ait-s’
Mur lean sinn ri pairt d’ an ceuman.
Tha ’n teachdair s’ air tdir
Gach neach a tha bed,
’G an glacadh an cbir no ’n eucoir ;
Na gheibh e ’n a dhbrn,
Cha reic e air dir,
Ri gul, no ri deoir cha ’n eisd e.
Chi mi gur fiu
Leis tighinn do ’n chuil,
Gu fear th’ ann an dud mar eideadh ;
’S ged dheanamaid dun,
Cha cheannaich e dhuinn,
Aon mhionaid de dh-uin o ’n eug sin.
An dithis so chuaidh,
Cha rachadh cho luath,
Na ’n gabhadh tu uainn an dirig;
Cha leig'maid ’n an dith’s
lad as an aon mhios,
Na’m b’ urradh sinn diol le seudan :
Ach’s teachdair ro dhan’
Thu, tighinn o’s aird,
Buailidh tu stataibh’s deircean ;
Cha bhacar le ’prls,
Air t’ ais thu a ris,
’S tu dh’easbhuidh an aoin mu’n teid thu.
Glacaidh tu chloinn
A mach bho na bhroinn,
Mu’s faic iad ach soills’ air eigin ;
Glacaidh tu ’n digh,
Dol an coinneamh an dig,
Mu’m feudar am pusadh eigheachd.
Ma’s beag, no ma’s mbr,
Ma’s scan, no ma’s dg,
Ma’s cleachdamh dhuinn cbir no eucoir ;
Ma tha sinn ’n ar bed,
Is anail ’n ar srbin,
Cuirear uile sinn fo na fdich ud.
Tha’m has os ar cinn,
’G ar glacadh le tinn,
’S le fradhrac ar cinn cha leir e ;
Ach tha glaodh aig’ cho cruaidh,
’S gu’m faodadh an sluagh,
A chluinntinn le cluasan reusoin.
Nach dearc sibh a chul.
Is fear aig’ fo iuil,
’S e sealtuinn le ’shuil gu geur air;
An diugh ciod am filth,
Nach bidh’maid air ghedrd,
’S gu ’n bhuin e ar nabuidh ’n de bhuainn.
A chumhachd a tha
Cur chugainn a bhais,
Gun teagamh nach paighear ’fheicn dha;
Tha misneachd a’s bonn
Aig neach a tha ’n geall,
Air tagradh na gheall do bheul dha.
Oir’s athair do chlann
A dh’ fheitheas a th’ ann,
’S fear-taighe do ’n bhantraich fein e ;
’S e’n Cruithear a th’ ann,
A bheir gu neo-ghann,
Na thoilleas sinn aims a’ chreutnir.
MARBHRANN,
DO MHAIGHSTIR. MURCHADH MAC-DHOMHNUILL.
MINIS TEAR SGIRE DHIURINNIS
AN DUTHAICH MHIC-AOIDH.
’S e do bhas, ’Mhaighstir Murchadh,
Rinn na h-aitean so dhorchadh,
’S ged chaidh dail ann do mharbhrann,
Labhraidh balbhachd ri ceill.
Na’m biodh a’ Chriosdaidheachd iomlan,
Cha rachadh di-chuimhn’ air t-iomradh.
No do ghniomharan iomlaid,
Ach leantadh t-iomchan-s' gu leir;
Gur h-e chradh mi ’n am mheanmnadh,
’S do luchd-gritidh agus leanmhuinn,
Meud do shaothrach mu’s d’ fhalbh thu,
’S lugh'd a luirg as do dheigh ;—
Bheir cuid leasanan buadhach,
O bhruaich fasanan t-uaghaeh,
Nach tug daiseachan suarach,
As na chual iad bhuat fein.
Eior mhasgull chionn piiidbidh,
No stad gealtach le gabhadh,
Bhrigh mb bheachd-s’ ann an diinaibh,
’S mi nach deanadh, ’s nach d’ rinn :
Ach na’m biodh comain no sth dhut,
Ann a t-alladh chur os iiird dut,
Co ach mis’ do’m bu chiira,
’S co a V fhearr na thu thoill ?
Bhuidhean mholtach-s’ a dh-fhag sinn,
Ged nach urr’ iad a chlaistinn,
’S coir bhi ’g aithris am pairtean.
Gun fhabhor, ’s gun fhoill ;
Oir's buain' a’ chuimhne bheir biirda,
Air deagh bhuadhannaibh naduir,
Na ’n stoc cruinn sin a dh-fhkg iad,
Is comh-stri chairdean ’g a roinn.
Bha do ghibhtean-sa laidir,
Air am measgadh le gr&san,
Anns a’ phearsa bha aluinn,
Eom-lau de na cheill;