Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Leabhraichean an t-Seann Tiomnaidh, air an tarruing o'n cheud chanain chum gaelic albannaich

556
IEREMIAH,
eosan; uime sin cha ffhabh an Tighearn
riu, cuimhniehidh e ms an aingidheachd,
agus cronuichidh e an cionta.
11 Uime sin thubhairt an Tighearn
rium, Na guidh as leth an t-sluaigh so air
son an leas.
12 An uair a thraisgeas iad, cha’n eisd
mise r’an glaodh ; agus an uair a dh’iobras
iad iobairt-loisgte agus tabhartas, cha
ghabh mise iad; ach leis a’ chlaidheamh,
agus leis a’ ghort, agus leis a’ phlaigh,
cuiridh mi as doibh.
13 An sin thubhairt mise, Och ! a Thigh-
earna Dhia ! feuch, tha na faidhean ag
radh riu, Cha *n fhaic sihh an claidheamh,
ni mo thig gort oirbh, ach sith chinnteach
bheir mise dhuibh anns an aite so.
14 An sin thubhairt an Tighearn rium,
Tha na f&idhean ri faistneachd bhreige ann
am ainra-sa; cha do chuir mise uam iad,
ni mo thug mi aithne dhoibh. ni mo labh-
air mi riu: sealladh breugach, agus fios-
achd, agus neo-ni, agus mealltaireachd
an cridne fein, tha iad a* faistueachd
dhuibh.
15 Uime sin mar so deir an Tighearn;
A thaobh nam faidhean a tha ri faistueachd
ann am ainm-sa, ged nach do chuir mise
mach iad. agusag radh, Cha bhi claidheamh
agus gorta san fhearann so; Le claidheamh
agus le gorta bithidh na faidhean sin air an
caithearah.
16 Agus bithidh an sluagh do’n d’rinn
iad faistueachd air an tilgeadh a mach ann
an sr&idioh lerusaleim, fa chiiis na gorta,
agus a’ chlaidheimh, agus cha bhi ueach
ann a dh'adhlaiceas iad ; iad fein, am
mnathan, agus am mic, agus an nighean-
an: oir taomaidh mise orra fein an aing¬
idheachd.
17 Agus labhraidh tu riu am focal so;
Sileadh mo shililean le deuraibh a dh’-
oidhch’ is a la, agus na sguireadh iad : oir
tha oigh-nighean mo shluaigh air a doch-
ann le dochann mor, le buille ro-chrait-
each.
18 Ma theid mi mach do’n mhachair,
an sin feuch iadsan a mharbhadh leis a’
chlaidheamh ! agus ma theid mi steach
do’n chaithir, an sin feuch iadsan a ta air
an claoidh leis a* ghorta! seadh, tha am
faidh, agus fos an sagart ag imeachd air
chuairt, gu talamh anns nach 'eil iad eol-
ach.
19 An do chuir thu gu tur chi ri ludah ?
an d’fhuathaich t'anam Sion ? c’uim’ an do
bhuail thu sinn, agus gun non chabhair
againn ? bha ar shil ri sith, ach raaith cha
d'thdinig ; agus ri hra leighis, agus feuch
amhghar !
20 Tha sinn ag aideachadh, O Thigh-
earn, ar n-aingidheachd fein, agus eu-ceart
ar n-aithrichean ; oir pheacaich sinn a'
d’aghaidh-sa.
21 Na tilg uait sinn air sgith t’ainme
fein ; na maslaich caithir do ghloire :
cuimhnich, na bris do choimhcheangal
ruinn.
22 Am bheil aon air bith am measg
dhiomhanas nan cinneach a s urrainn uisge
thoirt seachad ? non urrainn na n dam ha
frasan a thabhairt ? nach tu fein an T1 a ni (
.tin, O Thighearn ar Dia ne ? air an aobh-
ar sin, feithidh sinne riut; oir is tu a rinn
na nithe so uile.
CAIB. XV.
AN SIN thubhairt an Tighearn rium ;
Ged sheasadh Maois agus Samuel a’m’
lathair, cha bhiodh m’anam leis an t-sluagh
so; cuir a raach iad 4 m fhianuis, agus
sihbhladh iad air falbh.
2 Agus tarlaidh, ma their iad riut, C’&it
an siubhail sinn air falbh ? an sin their thu
riu, Mar so deir an Tighearn, ladsan a ta
air son bais, a chum bais; agus iadsan a ta
air son a’ chlaidheimh, a chum a’ chlaidh¬
eimh ; agus iadsan a ta air son na gorta,
chum na garta; agus iadsan a ta air son
na bruid, a chum braighdeanais.
3 Agus orduichidh mise os an ceann
ceithir sedrsanna, deir an Tighearn ; an
claidheamh gu marbhadh, agus na coin gu
reubadh, agus eunlaith an alhair, agus
beathaichean na macharach, gu itheadh
agus gu mUleadh.
4 Agus fuadaichidh mi iad air feadh
uile rioghachdan an domhain, air son
Mhanaseh, mhic Heseciah, righ ludah,
air son nan nithe sin a rinn e ann an le-
rusalem.
5 Oir co ghabhas truas diot, O Jerusa¬
lem ? no cd ni brdn leat ? no cd theid a
leth-taobh, a dh’fhedrach cionnus a tha
thu ?
6 Thrdig thu mise, deir an Tighearn,
chaidh thu air t’ais ; air an aobhar sin, sin-
idh mise mo l&mh a mach a’ d’aghaidh, ag¬
us sgriosaidh mi thu; tha mi sgith do
ghabhail aithreachais.
7 Uime sin dh fhuadaich mi iad le inn-
eal fasgnaidh ann an geatachaibh na tire :
dh’fhag mi gun chlann, sgrios mi mo
shluagn ; o’n slighibh cha do phill iad.
8 Rinneadh am bantraichean ni bu lion-
mhoire leamsa na gaineamh na fairge;
thug mi an aghaidh na m4thar agus nam
mac fear-millidh ann am meadhon an la:
thug mi air n5mhaid agus air uamhasan
bualadh oirre gu h-obann.
9 Dh’fhannaich ise a rug seachdnar,
thug i suas an ded; chaidh a grian sios am
feadh a ta fathasd an 14 ann ; niraicheadh
agus mhasluicheadh i: agus na mhaireas
diubh bheir mise do’n chlaidheamh ann
am fianuis an nairahdean, deir an Tigh¬
earn.
10 Mo thruaighe mise, O mo mhathair!
oir rug thu mi a’m’ fhear-stri, agus a’ui’
fhear-connsachaidh anns an f hearann uile;
cha d’thug mi seachad air ocar, ni mo thug
aon neach air ocar dhomh ; gidheadh tha
iad uile ’gam mhalluchadh.
11 Thubhairt an Tighearn, gu cinnteach
diridh gu maith do t’iarmad ; gu cinnteach
bheir mi air an namhaid bhi baigheil riut
ann an 4m na h-airce, agus ann an 4m
a’ chruaidh-chais.
12 Am bris esan iarunn ’na bhloighd-
ibh, iarunn o thuath agus umha?
13 Do mhaoin agus t’ionmhasan bheir
mise rnar chreich, cha’n ann air son luach,
ach air son t’uile lochdan ; seadh ann ad
uile chriochaibh.
14 Agus bheir mi orra siubhal air falbh
le d’ naimhdibh gu fearann air nach robh
'
n,