Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Leabhraichean an t-Seann Tiomnaidh, air an tarruing o'n cheud chanain chum gaelic albannaich

CAIB. XIY,
555
an crios a dh’&ithn mise dhuit fholach anns
an aite sin.
7 An sin dh’fhalbh mi gu Euphrates, ag-
us chladhaich mi, agus thug mi an crios as
an aite san dh’fholuich mi e; agus, feuch,
bha’n crios millte, cha b’thiCi air son ni sam
bith e.
8 An sin thainig focal an Tighearn a’
m’ionnsuidh, ag radh,
9 Mar so deir an Tighearn ; Air a’
mhodh so millidh mise uaill ludah, agus
uaill mhor lerusuleira.
10 An sluagh ole so, tha diilltadh mo
bhriathran-sa eisdeachd, a tha siubhal a
!reir cruais an cridhe fein, agus a’ dol an
deigh dhee coimheach, gu seirbhisa dhean-
amh dhoibh, agus gu aoradh a thoirt
>ij doibh ; bithidh iad eadhon mar an crios so,
j nach fiu air son ni sain bith.
11 Oir mar a dhlilth-leanas an crios ri
tf leasraibh duine, mar sin thug mise air tigh
Israeil uile, agus air tigh ludah uile,
dluth-leantuinn riumsa, deir an Tighearn ;
achumgu'm biodh iad dhomh mar shluagh,
agus mar ainm, agus mar chliu, agus mar
ghloir : ach cha n eisdeadh iadsan.
12 Labhraidh tu riu fos am focal so, Mar
so deir lehobhah Dia Israeil; Lionar gach
soireadh le lion. Agus their iad riut, Nach
7eil lios cinnteach againn gu lionar gach
soireadh le lion ?
13 An sin their thu riu, Mar so deir an
Tighearn, Feuch lionaidh mise luchd ait-
eachaidh na tire so air fad, eadhon na righ-
rean a tha ’nan suidlie an aite Dhaibhidh
air a righ-chaithir, agus na sagairt, agus na
f&idhean, agus uile Inchd-aiteachaidh le-
rusaleim, le misg.
14 Agus pronnaidh mi iad an aghaidh a
cheile, eadhon na h-aithricheau agus na
mie le cheile, deir an Tighearn ; cha ghabh
mi truas, ni mo choigleas mi, ni mo a ni
mi iochd, air chor as nach sgriosainn
iad.
15 Eisdihh, agus thugaibh aire, na bith-
ibh uaibhreach ; oir labhair an Tigh-
earn.
16 Thugaibh-sa gloir do’n Tighearn bhur
Dia, mu'n tig an dorchadas, agus mu’n
tuislich ’ur cosan air sleibhtibh na doilleir-
ea did ; an sin, an uair bhios ’ur suil ri sol¬
us, caochailear e gu sgaile a’ bh&is, eadhon
b gu dorchadas tiugh.
17 Ach mur eisd sibh ris, guilidh m’an-
am ann an ionadaibh uaigneach air son ur
M n-uabhair, agus guilidh mo shuil gu goirt,
‘ "agus silidh mo dheoir gu pailt, a chionu
gu toirear ann am bruid treud an Tigh-
earu.
18 Abair ris an righ, agus ris a’ bhan-
righinn, Irislichibh sibh fein, suidhibh
sios; oir leagar sios bhur culaidh-chinn,
Mi eadhon crun bhur gloire.
" 19 Tha bailtean na h-airde deas air an
druideadh suas, agus cha’n ’eil neach ’gam
fosgladh ; tha ludah uile air a toirt am
bruid, tha i gu h-iomlan air a toirt am
braighdeanas.
20 Tog suas do shuilean agus faic iadsan
a ta teachd o n airde tuath : c’ait am bheil
an treud a thugadh dhuit, caoraich do
mhaise ?
21 Ciod a their thu an uair a thig
smachdachadh ort ? an deigh dhuit a theag-
asg dhoibh riaghladh tharad mar cheann>
ardan ? nach dean ioghanna do ghlacadh
amhuil mnaoi ri saothair?
22 Agus an uair a their thu ann ad
chridhe, Car son a thainig na nithe so
orm ? Air son mend do chionta tha do
sgiortan air an leigeadh ris, tha do shailt-
ean air an rusgadh.
23 Am feud an t-Etiopach a chraicionn
a mhuthadh, no an liopard a bhreice ? an
sin feudaidh sibhse, bha cleachdta ri ole,
maith a dheanamh.
24 Air an aobhar sin sgapaidh mise iad
mar an asbhuain, a shiubhlas air falbh le
gaoith an fhasaich.
25 Is e so do chrannehur, an cuibhrionn
a thomhaiseadh leamsa air do shon, deir
an Tighearn ; achionn gu’ndo dhi-chuimh-
nich thu mise, agus gu’n do chuir thu do
i dhochas anns a’ bhreig.
26 Uirae sin leigidh mise do sgiortan ris
air do bheulaobh, a chum gu faicear do
I naire.
27 Chunnaic mi t’adhaltranas, agus do
I shitrich, agus do striopachas mi-n&rach,
do ghraineileachdan air na cnocaibh, anns
a’ mhachair. Mo thruaighe thu, O leru-
salera ! nach hi tliu air do ghlanadh ? c’uin*
idir a bhitheas sin t
CAIB. XIV.
Ij^OCAL an Tighearn, ath&inig gu Jere¬
miah a thaobh na goinne.
2 Tha ludah ri bron, dh’lhas a geatach-
an lag ; tha iad duaichnidh air an lar ; ag¬
us tha gaoir lerusaleim air dol suas.
3 Chuir na h-uaislean fos an claim bheag
a dh’iarraidh uisge ; thainig iad gus na
sluichd, agw# cha d’l'huair iad uisge sain
bith ; phill iad le ’n soithichibh falamh ;
bha naire agus masladh orra, chomhdaich
iad an r.inn.
4 A chionn gu bheil am fearann 'na smur,
oir cha robh uisge anns an tir; ghabh na
treabhaichean n&ire, dh fholuich iad an
cinn.
5 Seadh fos, rug an eilid a laogh anns a’
mhachair, agus threig i e, a chionn nach
robh feur ann.
6 Agus sheas na h-asala fiadhaich air na
h-ionadaibh arda, tharruing iad suas a’
ghaoth mar dhrAgonaibh; dh’fhailnich an
sdilean a chionn nach robh feur ann.
7 Ged tha ar n-eu-ceartan a’ tabhairt
fianuis 'nar n-aghaidh, O Thighearn, dean
thusa air sgath famine fein : oir tha ar
cul-sleamhnachaidh lionmhor, pheacaich
sinn a’d’ aghaidh.
8 O dhochais Israeil, a Shlanuighear ri
am airce, c’uim’ am bitheadh tu mar choig-
reach aims an tir? agus mar fhear-turuis
a thionndaidheas a leth-taobh gu fuireach
car oidhche ?
9 C’uim’ am bitheadh tu mar neach ann
an suain chodail ? mar ghaisgeach aig nach
’eil eumhachd gu tearnadh ? Gidheadh tha
thusa, O Thighearn, ’nar meadhon, agus
ortsa tha sinn air ar n-ainmeachadh ; na
dean ar treigsinn.
10 Mar so deir an Tighearn a thaobh an
t-sluaigh so, Mar so bu toil leo dol air
seachran, cha do chum iad air an ais an