J. F. Campbell Collection > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry

DONNACHADH BAN.
247
'Nuair a dhearsas a gnuis bhaoisgeil,
Gu fial, tiathail fiamh, geal, caoitieil oirnn,
Thig mathas a's gnìomh le sàibhireachd,
Chuir loinn air an Roinn-eùrpa so ;
Le aoibneas greine soillseachadh,
Air an speur gu ruidh a spaoileas i,
Cuir an ge'il gach feum a rinn i dhuiun,
G'a fhoillseachadh 's g'a mhòideachadh.
ORAN NA BRIOGSA.
Air fonn— "Sean Triuthais Uilleaclu
'So tha na briogak Uath-glas
Am bliadkna cuir mulaid oirnn,
'S e'n rud nachfhacas riamh oirnn,
'S nach miann leinn a chumail oirnn ;
'S na'm bitheamaid uile dileas
Do'n riffh bha toirt cuireadh dhuinn,
Cha'n fhaicte sinn gu dilinn,
A striochda do'n chulaidh so.
'S olc an seòl duinn, am Rrionns òg
A bhi fo mhùran duilichinn,
A's Righ Dehrsn a bhi chiimhnaidh,
Far 'm bu choir dha tuineachas ;
Tha luchd-eòlais a toirt sgeòil duinn
Nach robh cùir air Lunnainn aige,
'S e Hanobhar an robh sheùrsa,
'S coigreach oirnn an duine sin —
'S e'n Righ sin nach buineadh dhuinn,
Rinn di'-mheas na dunach oirnn,
Mu'n ceannsaich e buileach sinn,
B' e'n t-am dol a chumasg ris ;
Na rinn e oirnn a dh' ann-tlachd,
A mhi-tlilachd, a's a dh' àimhreit,
Air n-eudach thoirt gu'n tàing dhinn,
Le ain-neart a chumail ruinn.
'So tha na briogak, c\r.
A's ò'n chuir sinn suas a bhriogais,
Gur neo-mhiosail leinn a chulaidh ud,
Ga'n teanadh ma na h-iosgannan,
Gur trioblaideaoh leinn umainn iad ;
'S bha sinn roimhe misneachail,
'S na breacain fo na criosan oirnn,
Ged' tha sinn am bichiontas
A nis a' cuir nan sumag oirnn :
'S air learn gur h-olc an duais
Do na daoine chaidh 'sa chruadal,
An eudaichean thoirt uapa
Ge do bhuadhnuich Umc Uilleam leo :
Cha'n f'haod sinn bhi suigeartach,
O'n chaochail ar culaidh sinn,
Cha'n aithnich sinn a cheile
La-fcile no cruinneachaidh.
'So tha na briogak, §c.
'S bha uair-eigin an t-saoghal
Nach saoilinn gu'n cuirinn orm,
Briogais air son aodaich,
'S neo-aoidheil air duine i ;
'S ged' tha mi deanamh ùis deth,
Cha d'rinn mi bonn sùlas
Ris an deise nach robh dàimheil
Do'n phàirti ga'm buinnin-sa ;
'S neo-sheannsar a chulaidh i,
Gur grannda leinn umainn i,
Cho teann air a cumadh dhuinn,
'S nach b'fheairde leinn tuilleadh i ;
Bidh putanan na gluinean,
A's bucalan ga'n dùnadh,
'S a bhriogais air a dubladh,
Mu chùl-thaobh a h-uile fir.
'So tha na. briogais, 4'<\
Gheibh sinn adan ciar-dhubh,
Chur dian air ar mullaichean,
A's casagan cho shliogta,
'S a mhinicheadh muillean iad ;
Ged' chumadh sin am fuachd dhinn,
Cha'n fhag esinn cho uallach,
'S gu'n toillich e ar n-uaislean,
Ar tuath no ar cummanta ;
Cha taitinn e gu bràth ruinn,
A choiseachd nan gleann-fiisaich,
'Nuair a rachamaid do dh' àiridh,
No dh' àit 'm biodh cruinneagan :
Se Dears' a rinn an eucoir,
'S ro dhiombach tha mi fèin deth,
O'n thug e dhinn ar n 'c-ideadh,
'S gach eudach a bhuineadh dhuinn.
'So tha na broigais, §c.
'S bha h-uile h-aon de'n Phàrlamaid
Fàllsail le"m fiosrachadh,
'Nuair chuir iad air nà Caimbeulaich
Teanndach nam briogaisean ;
'S gu'r h-iad a rinn am feum dhaibh
A bhliadh'n a thàin' an streupag,
A h-uile h-aon diubh dh'èiridh
Gu lèir 'am Milisi dhaibh ;
'S bu cheannsalach duineil iad,
'S an àm an robh 'n cumasg aim,
Ach 's gann daibh gu'n cluinuear iad
A ehàmpacha tuille leis ;
O'n thug e dhinn an t-eudach,
'S a dh' thàg e sinn cho-fhaontra'ch,