Matheson Collection > Profedigaethau Enoc Huws

ENOC HUWS. 169
'• Mae'n ymddangos, Mr. Huws, mai cliwi sydcl wedi cael y
gwaethaf yn yr ysgarmos," a chyn i Enoo gael ateb, neidiodd
Marged ar ei thraed, a chan edrych yn ffyrnig ar Enoc, ebe
hi—
"Y dyn drwg gyuoch chi " ond gwelodd fod rbywun
arall yn jt ystafell, a chan droi at y plismon, ebe hi yn eofn —
" Be ■(lach chi isio yma ? be 'dacli chi yn busnesu ? ewch
allan odàma mewn wincied, ne mi ro ole trwoch chi efo'r procor
'raa— ydach chi'n myn'd ? "
Gwenodd y plismon yn wj'bodus bynod, ac amneidiodd Enoc
arno i fyned ymaith, a dilynodd ef at y drws.
" Yr hen (jame, Mr. Huws, yr hen game" ebe'r plismon
v.'rth adael y tŷ, ac yr oedd Euoc yn rhy ddychrynedig i'w
ateb.
Druan ẃr ! yr oedd yn mron Uewygu, a'i wyneb, oddigerth
y rhan a orchuddid gan waed, yn farwol welw pan syrthiodd
i'r gadair o flaen Marged eilwaith, yr hon, wrth weled yr olwg
resynus oedd arno, a liniarodd am oddeutu pum' eiliad, ac yna
dechreuodd lefaru.
"Beoeddech chi isio efo'r syrffed ene yma ? oeddach chi'n
meddwl y nghymyd i i'r rowndws? Mi dyffeia chi ! Ydio
ddim yn ddigon i chi nhwyllo i a gneud ffwl o hono i, heb nol
plismon yma ? "
"Marged," ebe Enoc yn grynedig, oblegid y munyd hwnw
y canfyddodd wir sefyllfa pethau, " Marged," ebe fe, " peid-
iwch a gwaeddi— yr wyf yn crefu arnoch." (Credai Enoc fod y
plismon yn gwrando wrth y ffenestr).
"Peidio gwaeddi? peidio gwaeddi ? " ebe Marged yn nhop
ei Ilais, " mi waedda faint a fyna i, a chewch dii mo fy stopio i.
Oes gynoch chi ofn i bobl glywed ? oes^mi wn ! Ond mi geiff
pawb glywed— mi'ch 'sposia chi i bawb, a chewch chi ddim
gneud ffwl o houo i— mi'ch dyffeia chi ! "
" Sut yr ydw i wedi gneud ffwl o honoch chi, Marged ? " ebo
Enoc, a'i dafod cau syched nes oedd yn mron glynu yn nhaflod
ei enau.
"Sut? sut? sut?" gwaeddai Marged, " yn mhob sut!
Ddaru chi ddim dweyd fod yn biti mod i heb briodi, ag y
b'aswn i'n gneud gwraig splendid .?— ddaru chi ddim deyd gant-
oedd o weithiau na fasech chi byth yn dymuuo gwell honse-
lceeper f "