J. F. Campbell Collection > Popular tales of the West Highlands > Volume 2

MAC AN TUATHANAICH ALBAXAICH. 255
na fhuair thu dh' airgiod agus cha-n urraiun thu an duine ghoid."
" Cha-n 'eil eagal sain bith orin a sin," ars.' an gille. 'N uair thainig
an oidliche dli' fhalbh esau, 'us thug e timchi<ill tigh an Eusbuig air.
" An sin smuainich e gun rachadh e far an robh iasgairean a bhaile,
dh' fheuchainn ciod e chitheadh e acasan. 'N uair a thainig e far
an robh na h-iasgairean dh' fharraid e dhiubh, an robh dad de
bhradanau aca air an iir-mharbhadli. Thubhairt iad ris gun robh.
"Ma dh' fheaimas sibh," ars' esan, "na h-uiread so a dh' iasg,
bheir mi dhuibh na h-uiread so dh' airgiod, no airgiod sam bith
a 's coir dha bhi." Thubhairt na h-iasgairean gun deanadh,
'us rinn iad e. Thug iad dha de chroicinnean eisg na shaoil leis a
dheanadh clebchd, am faide 'us an leud a shir e. Dh' fhalbh e an sin
dh' ionnsuidh nan taillearau. Tliubhairt e ris na taillearan, an dean-
adh iad deise dha de ciiroicinnean an e'isg, a cbionn da uair dheug a
st-oidhche, 'us gum fai!;headh iad paijiheadh air a shon. Dh' innis
iad dha ciod e an t-suim a ghabhadh iad. Ghabh iad tomhas a ghille
'us thbisich iad air an deise. Bha an deise ullanih chionn an da
uair dheug. Cha-n fhaodadh iad 'bhi na b' fhaide ; bha an Dbmhnach
tighiun a stigh. Dh' fhalbh e leis an deise 'us 'n uair a fhuair e e
fhe'in goirid o eaglais an Easbuig cliuir e uime an deise. Fhuair e
iuchar a dh' fhosgladh an eagl.iis "us chaidh e stigh. Chaidh e do 'n
chrannaig air ball. Siiil de 'n tug an dorsair uaitli 'us faire mhbr
air an Easbuig, dh' fhalbh e, 'us thubhairt e gun robh snlus 's an
eaglais. " Solus," ars' a mhaighi^til•, " racu thusa null 'us faic ciod e
an solus a th' ann." Bha e an de'igh an da uair dheug an so. " O,"
ars' an dorsair 'us e tigbinn, " tha duine a' searmonacliadh ann."
Than-uing an t-Easbuig 'uaireadair 'uschunnaic e gun robh toiseach
an domhnaich a tighinn a stigh. Dh' fhalbh e 'n a ruith dh' ionn-
suidh na b-eaglaise. 'K' uair a chunnaic e an soilise bha 's an eaglais
'us na h-uile car chuir an duine bha 'searmonachadh dheth, ghabh e
eagal. Dh' fhosgail e beagau an dorus 'us chuir e a cheann stigh dh'
fhaicinn ciod e an coltas a bh' air. Am fear bha 's a chrannaig cha
robh canain bha fo na rionnagan nach robh e toirt treis air. 'N uair
a thigeadh e dh' ionnsuidh na h-uile canain a thuigeadh an t-Easbuig
is ann 'cur iomchar air an Easbuig a bha e gun robh e air call a che'ill.
Sud stigh an t-Easbuig agus tlieirlgear air a ghlunan aig bonn na
crannaig. Thoisich esau air asluchadh ann an sin, 'us 'n uair chunn-
aic e an dearsadh bha 's a chrannaig ghabh e gu ciiram leis na bha e
ag radh ris. Mu dheireauh thubhairt e' ris, nan gealladh e dhasan gun
deanadh e aithreachas glan 'us gum falbhadn e leis-san gun d'
thugadh e maitheanas dha. Ghealladh an t-Easbuig sin da. " Falbh
leamsa," ais' esan, " gus am laigh mi beagau iiine ort." " Falbh-