Blair Collection > Ceithir searmoinan

13
nach a tha aig Dia do'n pheacadh. Tha eadhon
iad sin, a' cnir an cdill le fnaim ni's àirde agns
ni's eagallaich na toirm na trompaid air Sliahh Shi-
nai, nach urrainn do "Dhia amharc airpeacadh,"
nach " seas an t-amadan na làthair," agus gu'r
"fuath leis uile hichd deanamh na h-ea-corach."
Gidheadh, tha na comharain sin, uamhasach mar
ata iad, mar gu 'm b'ann a' dol as an t-sealladh ;
'n uair a bheachdaicheas sinn air an dioghaltas
shiorruidh, ata air a ghabhail air peacadh ann an
ionad na truaighe. " Olaidh" iadsan '' do
f hion fheirg Dhe a ta air a dhòrtadh gun mheas-
gadh, ann an cupan fheirge-san, agus bithidh iad
air am pianadh le teine, agus pronnusc : agus
bithidh deatach am pein-san ag èirigh suas gu
saoghal nan saoghal : agus ni'm bheil aca fois à
là no dh' oidhche." Ach ge do bhiodh slochd
an dubh-aigein fosgailte do'r sealladh, agus leir-
sgrios e fein na uile uamhas air a chuir fa chomh-
air ar sùl, cha b' urradh dhuinn fhaicinn, eadhon
an sin, foillseachadh co soilleir air ceartas De is
ata « air a thaisbeanadh ann am fulangais Chriosd.
Ged' bhiodh clann nan daoine gu h-iomlan air an
toirt thairis a chum sgrios, maille ris gach aingeal
a tha sealbheachadh na neamha, seadh, ged' a
bhiodh e comasach, gu 'n sèideadh Dia osag a
bhàis air feadh a chruinne-che gu h-iomlan, cha
taisbeanadh so uile air seol co uamhasach, agus
co eiseimpleireach, naomhachd, agus ceartas
lehobhah, 'sa 'ta na buaidhean sin a' dealradh
ann am bàs a Mhic.
Meud fulangais Chriosd cha ghabh gu bràth
cuir an cèill. Meud a phein ro-iarguineach,
cha 'n urradh eadhon do'n mhuinntir a tha fulang