Hew Morrison Collection > Crannceusaidh Chriosd

Crann-Ceusaidh Chriosd
cionn, agus gu'n èireadh an tràillean ann an ceann-
airc 'n an aghaidh. Le cleachdadh fada dh'fhàs
iad teoma ann an innleachdan sgriosach ; agus le
soirbheachadh fada dh'fhàs iad muinghinneach.
Dh'eignich am mi-run iad gu buanachadh anns an
strì, ciod air bith cunnart a dh'fhaodadh tighinn
'n a lorg. Mar bha an t-saorsa ud a chaidh a
dheilbh, gun teagamh sam bith, aithnichte dhoibh,
agus mar a Hon comharraidhean a teachd iad le
eagal, rinn iad gach ullachadh a bha'n an comas
air son cur 'n a h-aghaidh : chruinnich iad am
feachd uile ; chleachd iad an uile sheòltachd, agus
air do na h-uile ni bhi anns a' mheidÌT, thug iad an
oidhearp dheireannach ann an cruaidh-chòmhrag
leis am biodh a' chùis air a cur an dara taobh.
Dh'armaich iad gach inneal freagarach, chuir iad
gach innleachd cogaidh air son sgrios spioradail
ann an cleachdadh ; — buairidhean, geur-leanmhu-
inn, ainneart, cùl-chàineadh, ceilg, criosdan brèige,
agus an leithide sin.
Thaisbeanadh an neach ud a bha'n a nàmhaid
dhoibh, ann an cruth nach robh a rèir coslais 'n a
chulaidh eagail ; cha b'ann a mhàin mar dhuine,
ach mar neach air a " dhìmeas leis an t-sluagh,"
— air a mheas, cha b'ann mar dhuine, ach mar
chnuimh (Sahii xii. 6). Ach rinn sud a' chùis na
bu ghlòrmhoire. 68