Skip to main content

‹‹‹ prev (67)

(69) next ›››

(68)
Crann-Ceusaidh Chriosd
gidheadh cha'n f haod sinn dearmad a dheanamh air
smuainteachadh noair labhairtuime ; — Aseugmhais
a bhi beachdachadh air, tha ar smuaintean air bheag
stà, mur faighear sinn 'g a mholadh, tha ar cainnt
guil fheum. Mur bi ar dàimh ris a' chuspair so,
cha'n 'eil anns a' chuid eile a dh'eachdraidh an
t-saoghail, ach eachdraidh air faoineis agus air mi-
riaghailt— bruadaran, ceò, agus breisleach-eanch-
ainn dhaoine. Cha'n aithne dhuinne ach ro
bheag de'n obair mhòr so ; ach tha eadhon am
beagan sin neo-choimeasach a' dol thar gach uile
eòlais ; tha gach ni talmhaidh eile 'n an call agus
'n an aolach an coimeas rithe (Phil. iii. 8-11). Is
e na's comasach dhuinn a dheanamh, maille ris
na h-ainghbh, a bhi miannachadh beachdachadh
air na nithibh so ; agus bu chòir dhuinn na
h-iarrtasan sin a chur suas ris an Ti sin a tha
comasach air an riarachadh — " Gu'n deàlraich-
eadh e 'n ar cridheachan, a thoirt dhuinn solus
eòlais glòir Dhè ann an gnùis losa Criosd
(2 Cor. iv. 6).
Is i glòir Dhe fior chuspair an eòlais so ; — agus
is e solus a' deàh-adh o Dhia, am meadhoin tre am
faighear e : — agus is iad ar cridheachan an t-àite
anns a bheil e deàlrachadh. Tha sinn, uime sin,
gu bhi ag iarraidh soluis o'n Ti sin is e fcin an solus.
60

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence