Hew Morrison Collection > Leabhar nan cnoc

47
Ach 's ann airson a cliràbhaidh, agus a dhiadh-
achd a bha 'n duiu' ainmeil so co coniliarraichte.
'Na uile chainnt, agus 'na ghiùlan gu le'ir bha'n spior-
ad so an uaclidar. Ghiùlain e air 'inntimi, anns gach
cùmhdliail agus anns gach àm, mothacliadh daing-
eann beòair gnùth-lùtliaireachd agus sùil-choimliead
an Tighearna. " An àill leat," arsa Coibhi, an t-àrd-
Dhruidli, ris air còmhdhail àraidh, "seòladh am
màireach?" — "Air an treas là," fhreagair Calum,
" ma 's deònach le Dia, 's gu'm bi mi beò." — " Cha 'n
urrainn duit," a deir an Druidh ; "bheir mis' air an
stoirm eiridli, agus air a* ghaoith seideadh ann ad
aghaidh : sgaoilidh mi ceò agus dorchadas mu'n
cuairt duit." Fhreagair an duine naomh e, " Tha
na h-uile ni fo smachd an Uile-chumhachdaich ;
'na aintu-san tlia mi gabhail gach ni os làimh ; fo
stiùradh a fhreasdail the'id mi mach, 's cha bhi
eagal onn."
Blia spiorad na diadliachd r'a fhaicinn 'na uile
ghiùlan. Bha 'bheatha air a caitheamh ann an ùr-
nuigh agus ann am moladh : moch agus anmoch, ge
b'e àit am bitheadh e, cha do leig e aon là seachad
gun ùrnuigh fhollaiseach a chur suas : am measg
naimhdean, hichd-fochaid agus magaidh, bhuadh-
aich e sa' clileachdadh so. 'Xuair nach robh fard-
och os a cheaim, no fasgadh thairis air, ghlòraich
esan Dia le aoradh riaghailteach agus follaiseach.
A bhàrr air so, bha àmanna àraidh aige airson
ùrnuigli dhiomhair 'na slieùmar fèin agus 'na eaglais
fe'in. Anns an lagan uaigneach, ann an sàmhchair
na h-oidhche, 's gach aon mu'n cuairt da 'nan suain,
b' àbhaist dhà-san 'anam a dhòrtadli a mach ann
an ùrnuigh do'n Dia a chruthaich e. Tha aon àit
aim an eilean I far am bu glinàth do'n duiiie naomli
so mòran d'a ùiiie a chaitlieamh ann an co'chomunn
n 'Dhia agus ri 'Shlànuighear. Tha 'n t-àit air a
choniliarrachadh gus an là 'n diugh fo 'n ainm Cnoc-
nan-aingeal ; a thaobh na barail a bh' aig daoinibh