Hew Morrison Collection > Leabhar nan cnoc

8
faotliachadli ! Bha tart air m' anam, agus thug sibhse
cih' ionnsiudh an tliuarain mi. Bha m' anam mcat
air seargadh, ach thainig drùchd gràsmhor air. Tha
mfn dìiil gu taigh mi codal — tha sUh naomh air
teachd air mo spiorad. Mise a' gearan ! O ! 'm bi
mi 'gleachd 'na aghaidli gus an tilg mi an deò ? An
tig an t-uabhar so gu brAth gu làr ? An Ti a's
airde thoirt maitheanais domh !"
Thug i fAsgadh càirdeil do'm li'iimh ; agus an de'igli
dliomh focal no dhà a labhairt, dh' eirich mi gii
falbh. Lean an t-seana bhean mi dh' ionnsuidh an
doruis. " Mile buidheachas, fliir mo chridhe," deir
ise, " nam b' aithne dhuit cò i bhiodh tu bùigheil
rithe — b' eòlach 'ui- dà athair air a cheile."
Pillidh mi 'màireach, deir mi, ma's beù mi, g'a h-
amharc ; 's cha 'n'eil bàigli no càirdeas tha 'm chomas
a nochdadh dhi nach dean mi. Ciod tha cur oirrc ?
" Tlm," deir an t-seana bhean, " cridhc briste ,• acli
(duimiidh sibh sin 'na dhe'igh so,"
Pliill mi mar a gheall nii, 's f huair mi Màiri gu
mòr ni bu làidire ; — bha i comasacli air seanachas ;
agus dh' f hiosraich mi le sòlas gu'n robh i eùlach air
a Biobull, air a dleasnas d'a Cruithfhear, agus air
obair na slùinte. Fliuair i cothrom maith 'na h-
òige, agus thng deuchainnean, tinneas, agus bocli-
duinn gu trùxn-mhothachadh i. Blia iomad seanach-
iìs taitneacli againn. Chinn sinn eòlach air a cheile ;
dh' fhosgail i a cridhe rium, agus cha do clieil i uam
na bha cur cùram agus bruaillean air a h-anam.
" Air son an t-saoghail so,'' arsa Màiri^ " tha mi
sgith dheth ; mheall e mi gu tròm ; chuala mi iom-
radh air saoghal a's fearr, — air saoghal àillidh agus
sona, agus air na rinn mo Shlànnighear chum a
chosnadh dhomh. Suoilidh mi air uairibh gu blieil
mi a' làn-chreidsimi càirdeas, ioclid, agus gràdh mo
Dhe' ; saoiletim gu bheil mi tòaruinte, nach 'eil fàth
iomaguin : anns na li-amanna sona sin tha seòlain-
can glòrmiior uir am fosgladh dhomh trid creid-