Hew Morrison Collection > Fear-ciuil

334 AM FEAR-CIUIL.
gus an robh mi ion 's as mo chiall. Thuiit nii ri bean an
tighe 'san robh mi fuireachd aig an àm gun an duine sin a
leigeil a stigh air an dorus a rithist. " Ciod a their mi ris
ma thig e ?" ars' ise. " Abair ris nach beo mi ; gu 'n deach
mo bhàthadh an Luba-nan-geadh ; rud sam bith a thoiHcheas
tu, ach gun a leigeil a stigh." Thainig e uair no dhà gun
faotainn a stigh ; ach cha robh mo laochan a' dol a leigeil
dheth a' ghnothaich mar sin ; thòisich e air tachairt orm air
an t-sràid, 's e, ma b' fhior e fein, air a cheum a' dol taobh-
eigin eile ; ach ciod air bith cearn de'n bhaile 'sam bithinn,
thachradh an taillear orm, direach mar gu 'n eireadh e as a'
ghrunnd a dh' aona ghnothach a chumail còmhdhail rium.
Tha e air a radh gur e gaol an airgid f reumh gach uilc. Tha
amharus agam nach robh am fear a thuirt so air a gheur-
leanmhuinn mar bha mise ; na'm bitheadh chuireadh e car
eile 'san radh sin. Na smaointean a bu mhiosa thainig
riamh am cheann, bha iad air an deachdadh, cha b' ann le
gaol ach le cion an airgid. Na'm biodh an t-airgiod agam,
phàighinn an taiUear gu suilbhir, 's cha bhiodh tuillidh mu
dhèidhinn ; ach a thaobh cion an airgid, 's ann a smuaintich
mi a mhealladh leam do chìiil uaignich agus cur as da ; ach
bha gad na croiche tuiUidh 's dluth d'a leithid sin dechaithe-
aimsir. Smuaintich mi 'n sin ciamar a b' urrainn domh
bristeadh a stigh do'n bhanc, 's a thoirt leam à sin na phàigh-
eadh an taiUear ; ach bha fhios agam gu 'm l^eireadh na
maoir orm mu ruiginn ceann m' uidhe ; leughadh iad air
clàr mo bhathais ciod a bh' air m' aire, 's chuireadh iad an
sàs mi. O ! airson crith-thalmhainn a chrathadh an taillear
as a sheiche, no oiteag lom, gheur, iomaghaoith a sguabadh
e bharr aghaidh na talmhainn, 's a dh' fhagadh e far an sguir