Hew Morrison Collection > Fear-ciuil

136 AM FEAR-CIUIL.
a dh' ionnsaich mo sheanair dhomh, bha amhach na circe
sgarte bho a coUuinn. Chuir sin stad air a goganaich ; ach
ma chuir, bha amhach eil' ann nach robh cho soirbh a
cur 'na tosd. B' i sin amhach na ban Eirionnaich d'am
buineadh a' chearc. Thainig i, 's fada-cruaidh air a bathais,
's a teanga cho geur ris an ealtuinn. Theich mi fein as an
rathad 'nuair a chunnaic mi tighinn i, 's dh'fhag mi bean-an-
tighe a rèiteach a' ghnothaich mar a b'f hearr a dh'fhaodadh i.
Tha mo bheurla-sa maith gu leòir a stuigeadh nan con, 's a
dheanamh gnothaichean beaga timchioll an tighe ; ach
nuair thig e gu trod 's gu h-iorguiU^ cha 'n 'eil feum sam
bith oirre. Bheireadh e gàir' air seann each a bhi 'g eisdeachd
ris na mnathan ; ach, mo chreach ! cha b'aobhar ghàire na
bha bhan-Eirionnach a' cur an eiric na circe. Sin agaibh
eisimpleir bheag de'n ni a tha mi ciallachadh leis an obair
a b'fhearr a bhi gun deanamh.
Bho chionn beagan ùine, chuir duin' uasal ann an Glascho
fios thugam Oran-gaoil a dheanamh, 's a chur thuige gun
dàil. Bha toil mhor agam comain a chur air an duin'-uasal,
ach bha cho fhad' o'n a bha mis' ann an gaol 's nach robh
cuimhn' agam air a bheag mu dhèighinn. Bha e cheart cho
soirbh dhomh rannan a dheanamh air an triogh, no air a'
ghriobhaich, no tura'inn sam bith eile thachair dhomh
ghabhail ann an laithean m' oige. Coma codhiù, thug mi
oidheirp bhearraideach air beagan fhacal a chur r'a chèile.
Thagh mi 'n t-ainm a bii fhreaganaiche leam à measg mo
sheann leannan, 's b' e sin Iseabal. Bha cuimhne glè mhaith
agam air Iseabal bhochd. Bha 'cridhe cho glan ri bonn òir,
agus a ceann cho ruadh ris an t-sionnach. Chuir mi sios