Matheson Collection > Clych adgof

Rhydychen. 107
" Mae honyna'n well na'r cldihareb Ysgot-
aidd am y ty gwydr. Dywedwch rai o'r lleill
wrthyni."
Cyfieithias hynny o ddiarhebion oeddwn yn
gofio, gan wneyd y camgymeriadau rhyfeddaf,
oherwydd trwsgl iawn wyf yn fy Saesneg. Prin
y medrai'r bechgyn ereill, er boneddigeiddied
oeddynt, beidio chwerthin ; ond coethai'r Master
fy Saesneg, nes yr oedd yr hen ddiarhebion yn
loew yn eu gwisg newydd. Rhyngom troisom
enw'r alaw " CTlan Meddwdod Mwyii" yn
" Sweet Verge of Drunkenness." " Cyfieithiad
da iawn," ebai, " yr wyf yn cofio cydwladwr i
chwi na fydd byth yn peidio condemnio y lan
yna; yr ydych yn gwybod am Ruffydd Ellis, ond
ydych?"
Wrth adael ystafell foreubryd y Master,
teimlwn fod gan bob un o'r bechgyn hyn un
cysur nas gallwn i ei hawlio. A dyma oedd, —
teimlo mai nid ef e oedd y ffwl mwyaf yn y brec-
west y bore hwnnw. Nid oeddwn yn ddigon
hunanol i fedru cuddio oddiwrthyf fy hun y
ffaith fy mod wedi gwneyd asyn ohonof fy hun,
a hynny ym mhresenoldeb Jowett.
" Hidiwch befo, meddwn wrthyf fy hun,
gan geisio ennill hyder, " mi wnaf i fyny am
hyn oll yn y Fach. Os na fedraf siarad,
medraf ysgrit'ennu." Hiraethwn, bron, am
drannoeth, a'r arholiad. Ymddangosais yn Ys-
gol yr Arholiadau'n brydlon ; a throwd fi allan
ar unwaith, gan nad oedd gennyf got ddu a
chadach gwyn, yn ol deddf gaeth y Brifysgol.
Cyfarwyddwyd fi i siop ddillad ar gyfer, lle y
prynnais gadach gwyn ac y llogais got ddu. Yr
oeddwn wedi colli botwm fy ngholer, ac yr oedd