Blair Collection > Caraid nan Gàidheal

CARAID NAN OAIDHEAL. 289
maille ritlie, agiis a dli' iarr cead fuireach oidhclie
no dhà g'a laire.
Bha 'n dìiik^ hhochd òg so cho hig 's a b' urrainn
do neach a bhith anns an robh an deò. Cha d'rinn
iad ach a cleòc' agns a còmhdach-cinn a thoirt dh'i,
's leig i i f hèin 'n a sìneadh air nachdar na leapa le
osna thruim. Dh' amhairc mi oirre gu dlìith. Is
ainmic da rìreadh a chnnnaic mi aodann a bu bhòidh-
che, no gnùis a b' àiUidh. Cha robh, gu dearbh,
blàth na slàinte air a gruaidh ; bha 'li-aodann geal,
bàn fo shnuadli a' bhàis : shearg gach deirge, ach
aon bhoinne beò 'bha f hathast ag iadhadh 'an dèigh
chàich, a' tighinn 's a' falbh 'n a gnùis chiìiin. Thuig
mi gu luath nach b' ann 's a' bhaile-mhòr a fhuair
an àiUeag f hann so a h-àrach — bha fonn nam beann
air a cainnt ; agus o na briathraibh briste a labhair
i, thuig mi gu-m b'ann 'an aon de na h-eilean-
aibh tuathach a fhuair i 'togaiL Bha seana bhean
thlachdmhor maille rithe, a shuidh taobh a leapa fo
imcheist mhòir. Blia gnùis fhhithail aig an t-seana
mhnaoi so, ged 'bha preasadh na h-aois' agus curam
an t-saoghail 'an deigh iomadh clais dhomhain a
dheargadh oirre. Chunnaic thusa (arsa mise 'm
chridhe fhein), latha 'b' f hèarr : mur 'eil mi air mo
mhealladh, dh' fhiosraich sibhse le 'chèile bhur
cuibhrionn fhèin de dh'atharrachadh an t-saoghail
chaochlaidich so.
Dh' aithnich an t-seana bhean mi. " Deanaibh
suidhe," ars' ise, 's i 'comharrachadh a mach cathrach
dhomh, dhith do'n leabaidh. Tharruing i osna
throm, agus thòisich i air a sùilean a thiormachadh.
" Thugaibh maitheanas domh," ars' ise, " tamull
beag.''
Dh' fhosgail an òigh a bha 's an leabaidh a siiil
agus dh' amhairc i mu-n cuairt d'i. " Cò,'' deir i,