Blair Collection > Eachdraidh Ioseiph, mhic Iacoib

72 EACHDRAIDH lOSEIPH.
lonnas ge b'e co neo-chotliromach 'sa tha bìnn
Pharaoih a'm' aghaidh, tha breth nan dèe ceart.
Is Libianach mi a thaobh breith. Dh'fhàg
Obed m' athair, oighreachd mhòr eadar mis
agus mo bhràthair bu shine. Bha Osmin, mo
bhràthair, gu glic caonndach, leis an do mheud-
aich e gu mòr a mhaoin, a ghlèidh dha meas o
na h-uaislibh, agus urram o'n cheathairne.
Air mo shon fein, cha robh mo dheigh air aon
ni ach toileachas-inntinn ; agus b' iadsan bu
mhi-bheusaiche bu dearbh-chompanaich leam.
Leis an dòigh sin struigh mi mo mhaoin, agus
ghuidh mi gu'm biodh mo bhràthair spìocach as
an rathad, chum gu'n sealbhaichinn fein 'oigh-
reachd. Bu mhath leam gu'n tigeadh sgiorradh
air chum snàthain a bheatha a ghearradh ; ach
b' fhada bha mi mun da dhùraig mi fein a
dheanamh. Ach fa dheireadh, le comhairle
droch bhorionnaich, thug mi dhà deoch mharbh-
tach a thruaill a chuid fala co mòr 's gu'n d'èug
e. Grhabh mis an sin seilbh air 'oighreachd, do
bhrì gur mi a b' oighre air. Bhuilich mi
tamull a' mealltuinn toradh saothair mo bhràthar,
agus m' eas-ionracas fein, 'nuair a thainig mi
gu mi-f hortanach gu bhi ciontach do ni a thug
orm an t-iomlan fhàgail, agus teicheadh chum
tearuinteachd do thir aineoil.
Air dhomh bhi mòr aig bean duine chumh-
achdaich sa choimhearsnachd, bha do sgiorradh
orm gu'n d'f huirich mi ni b' JPhaide na bu ghnà
leam leatha, a chionn nach robh dùil aice gu'n
tigeadh a fear dhachaidh, ach ciod a b' ìoghna
leinn na e thiginn far an robh sinn gun fhios
duinn. Mo thruaighe I cia daimheil aon chionta