Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

aireamb a 's tuo do dhùthchuibli,
bha (la rathad air na niairbh chur as
an t-sealladh — rinneadh aon chuid
an tiodlilaiceadh, no an losgadh ;
agus mar siu thainig iad gu bhi aon
chuid 'n am liadh do 'n chnuimh, no
'n an connadh do na lusraichihh —
mar sin tha sinn a leughadh anns na
Sgriobtuiribh, briathran eagallach o
bheul losa feiu mvi "ionad na doruinu"
air uUachadh dhoibhsau a dhiiiltas
tairgse na slainte, far nach bùsaich an
cnuirnh, agiis nach mùchar au teinc."
Cia h-eagallach sud ! Am faod e 'bhi
gum faighear a h-aon neach so am
measg nam marbh gun Chriosd, a
bhitheas 'n am biadh siorruidh aig a
chnuimh nach bàsaich, no 'n an connadh
do na lasraichibh nach mììchar.
Tha anam a pheacaich marbh. Agus
is ann a nis tha a cheisd mhòr ann,
Ciamar a bheothaichear e gu spioradail ì
Ciamar theid a " bhreth ris" chum
beatha nuaidh ?
A thaobh nàduir agus cleachdaidh,
tha sinn uile 'n ar peacaich, — uile
marhh "ann am peacadh agus "an
enceartaibh" 'n ar luchd-ceannairc an
aghaidh Dhe. Agus is e tuarasdal na
h-uile peacaidh am bàs siorruidh —
dealachadh siorruidh o lathaireachd
agus o chochomunn Dhè. Ach ann a
ghràdh neochriochnach do 'n chinne-
dhaoine leagta, tha Dia a tairgseadh
do gach anam air leth maitheanas saor,
agus iomlan, agus heatha nis agus gu
bràth, ma chreideas sinn ann an losa
Criosd a Mhac, neach a chuir e chum
fukng ann ar n-àite — a hhàsachadh
chum gum bitheadh sinue beò ; ma
gheibhear sinn a socrachadh airsan,
agus a cur dòchais annsan, mar an
iobairt leis na riaraich e airson ar
peacaidhean,— mar ar n-urras cinnteach.
Is ann '• o ghràs," tha Pol ag radh " tha
sibh air 'ur tearnadh," "gràs agus
tròcair Dhè; — "o ghràs," tha e ag radh
" trid creidimh,'^ — trid creidimh auns
an rèite iomlan a rinneadh le iobairt
Chriosd. •' Bithidh am firean hed
troimh chreidimh." Ach chumf haicinn
mar a tha creidimh 'toirt beatha do 'u .
anam marbh, eisdibh ri briathraibli
Chriosd fein. — " Gu deimhiu, deimhin,
tha mi ag radh ribh, an neach a,
chluiuneas, agus a chreideas airsan ii
chuiruaith nii, tha a hheathamhiùvfìMin-
ach aige, agus cha tig e chum dìtidlj.
ach chaidh e aeachad o BHASgu beatiia . '
" Is mise an aiseiridh agus a hheatha :
an neach a chreidcas annamsa, ged
robh e marbh, gidheadh bithidh e Z»e'/."
Roimh an àm ud thubhairt e 'iia
theagasg, '• Cia b' e neach," (nacU
fersuing an tairgse !) — "ciA b' e neaou
a chreideadh annsan nach bàsaicheailh
e, ach gun bitheadh a hheatha mhair-
eannach aige." Agus gun amhani.s,
mar a tha, " An ueach a chreideas
j anns a Mhac tha a Bheatha mhair-
I eannach aige."
' Annsnah-earrainnibhsin,agusannan
earrainnibh eile, tha ua Sgriobtuireati
a nochdadh gu bheil ar beatha spior-
adail ceangailte ri Criosd, agus ri ar
creidimh annsan mar ar Fear-saor-
aihd uile-fhoghainteach. Ach chuni
teaiiiadh o 'u bhàs trid 'iobairt-sau
Iu;ti;hmhoir,iseigincreidimhbhiagainu
ann, agus ann a obair mar urras — guu
chreidimh sam bith annainn fèin, no anu
an aon ni is urraiun sinn a dheanamh.
Chaidh obair an t-saoraidh, — an obair
uile, a chriochnachadh — guh-iomlau —
o cheann ochd ceud deug a bhliadh-
nachaibh le Criosd, agus cha-n 'eil e air
iarraidh uainn ach a chreidsixn ann,
mar Fhear-giùlan peacaidh, agus mar
Bheatha do 'n anam. An uairathearnar
anam a pheacaich, agus a theid e
'• seachad o bhàs gu bheatha — eha-n
'eil siu, mar a tha an fbìrinn ag
innseadh dhuinn, a leantuinn " oibre "
a rinneadh leiune, "' mus dean duine
air bith uaill." Is e " tiodhlac Dhe "
a th' ann; is e "obair" Chriosd, agus
an Spioraid naoimh a tli' ann. Is e
Criosd " troimh an d' rinneadh na
h-uile nithean" ar Cruithf hear agus ar
Fearsaoraidh. Cha b' urrainn sinn sinu
fèin a chn'.thachadh, no sinn fèin a shaor-
adh . Cha b' urrainn duine air bith uiread
'us meur a chruthachadh d' a chorp
fein no eadhon ionga, no aon roinne.