Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

onau nan gràs, acli gidlieadh marlli.
Faodar le acfhuinn araidh gluasad a
chur air buill a chuirp mhairbh ; ach
tha na gluasadan ud a sguirsinn cho
luath 's a tha an ni a tha 'n a aobhar
dhoibh air a thoirt air falbh. Agus
ged a dh' fhosglas am beul, agus na
suilean, agus ged a thig gluasad air na
buill eile, tha an corp fuar, marbh.
Air an doigh ceudna tha thusa marbh,
ged a tha neul ort bhi air do lionadh
le cùram mu nithibh Dhè. Troimh
eifeachd nam meadhonan follaiseach,
tha na h-uiread ud de choslas na
beatha ort 'us gun lean thu searmon-
achadh an fhocail, frithealadh nan
sacramaid, agus dleasdanasan eile ;
ach cha-n 'eil toilinntinn, no sìth, no
aoibhneas agad annta. Oir tha 'ur
n-anaman "marbha!" Is e sin is
aobhar dha uile.
Agus, cia fuar 's a tha corp ! Cha
leig mi à mo chuimhne boirionnach
uasail, a bha fo mo chùram mar
lighich, agus am measg meallaidhean-
inntinn eile, a bha fo thrioblaid na
h-uile h-oidhche le bhi 'faiciun corp a
h-athar air a ghiulan le samhladh
dhaoine, agus air a leagadh ri taobh a
leapa. Air a h-iarrtus fèin thug mise
agus an duine aice i a d'-ionusuidh
àite 's an robh corp marbh 'n a luidhe ;
agus air ball ruith i a dh' ionnsuidh an
àite, agus rinn i greim air gairdean
fuar a chuirp, 'g a chumail gu teann
'n a greim. Shaoil leatha nam fairich-
eadh i aon uair fuachda cuirp, gum b'
urrainn i eadardhealachadh a chur
eadar e agus an samhladh a bha 'cur
trioblaid oirre ; agus chuir an sealladh
ud an ni eile as a beachd. Agus ciod
e a th' anns an f huachd eagallach ud
ach samhladh air fuachd an anama
mhichreidmhich, a thaobh Dhe, a
thaobh Chriosd, agus a thaobh naomh-
achd.
Tha da ni aig an duine neo-iompaichte
— corp beò 'us anam marhli. Tha e
cosmhuil risan duine easlan air uairibh,
far am faicear earrainn de 'n chorp
beò agus earrainn eile gun lùs air bith,
ach marbh. Chunnaic mi ueacli a j
fhuair ciorram mu 'n amhaich mar so;
an ceann slàn, ach gun chomas aou
bhall de 'n chorp altachadh. Bha o-
cheann ùine nis, carraid eadar da dlmine
uasal 's a bhaile so, agus bhuail peilear
o dhag an dara fir, am fear eUe 'aii
cnamh an droma. Is cuimhne leam an
lighich a f hritheal dha 'n duine leonta
a radh, gun d' f harraid e dheth ciamar
bha e 'g a f haighinn f hèin 1 " Tha ""
ars' esa, " dìreach mar a tha mi, ceann
beò agus corp marbh air an ceangal
gu h-iongantach r 'a chèile." Tha na
h-uile michreidmheach 'n a dhuine
aig am bheil corp beò air a cheangal
ri anam marhh.
Seadh, fhad 's is michreidmhiclì
iad, chau 'eil daoine idir a reir an
coslais, Tha iad graineil an lathair
Dhe. Oir a dh' aindheoin mar a dh'
f heuchas iad ri 'f holach orra fhèin 'us
air cach, is e th' aca anam marhh ann
an cuirp beò. Tha e toirt do 'r cuimhne
an dioghaltas, air am bheil am bard
Romanach Bhirgil ag iomradh, a
rinneadh le Mesentius righ nan
Tirrenianach air daoinibh, 'n uair (
a cheangail e cuirp marbha ri daoiniUh
beò, agus ghluais na daoine beo leis ir.x
mairbh an ceangal riu, aghaidh li [
aghaidh, agus làmh ri laimh ! Tlia |
moran dhiubhsan a choisicheas nan
sraidean againn, agus cuid 's na h-
eaglaisean againn, cosmhuil ris i!;i
daoinibh udaigMesentius; achdireacìi
gu bheil an ni graineil, marbh, 's aa
taobh stigh. Tha na h-uile michreid-
mheach, am fianuis Dhè, — makbh —
ge bith cho "modhail," agus "maitb,"
agus "beusach," agusfacilleach," 'sa dh'
f haodas e bhi 'am beachd an t-saoghail ;
marbh ann am peacadh 'us 'an enceart-
aibh." Oir " pheacaich na h-uile ;"
" cha-n 'eil fìrean ann ; cha-n 'eil fiù
a h-aon." Agus is e cuibhrionn
siorruidh gach michreidmhich dhiubh
sud," An neach nach ci-eid anns a
Mhac clia-n fhaic e beatha, ach tha
fearg Dhc a gabhail comhnuidh aif."
Cia h-uamhasach 's a tha an cuibhrionn
ud!
A thuiUeadh air so, mar anns an