Blair Collection > Cuairtear nan gleann âo Mhâairt 1840 [-March 1843]

2 Am Fdidk san Fhdsach. [March,
aria fanoid — bha am feur 's am fochann a' fas gu dosrach — bha na
h-aibhnichean a' ruith gu siublilach reidh — mile agiis mile sruthan
agus caochan agus tobar fioniiar a' ruith le borbhanaich cheolmhor
slos ri taobb gach beiiine: ach coma c6 dbiiibb, b' iiirde guth an
t-seann duine thainig o blieatintaibh Ghilead, le 'fliiosachd agus le
'f liaidheadaireacbd, na fuaim nan iomad uisge. Cha b' ioghnadh
so, oir is e guth Dhe a blia air a labhairt a beul a' choigrich so.
" Mar is beo Dia Jsracil," thubhairt esan a ris, " thig tart air an tir" ;
agus thacliair mar thubhairt; dh' atliarraich na speuran agus an
talamli an coslas — chinn an dara h-aon mar iarunn agus an t-aon
eile mar an t-umha, agus uisge no druchd cha do bhraoa air an tir.
Sliearg gach duilleach agus gach luibh agus feur agus fochann.
Bha na h-uile h-ab!iuinn agus fuaran, agus tobar, air traghadh gu
glan tiorain ; agus bha uile bheathaichean na tire a' plosgadh 's a'
toirt thairis ie laigsinii. Fad tri bliadhna agus sea miosan cha d'
thainig druchd no uisige nuas o na speuraibh — Blia a' ghrian ann
an airde a neairt a' soillseacliadh mar bu glmath dhi — Bha an
oiteag loisgeach thioram thetli, a' seargadh gach ni — claisean nan
aibhnicheari tioram, gun Ian na boise ann an aon diubh — na caor-
aicli a' meilicii gu bronach air a' bheiim, am fiadh le buirich ard a'
togairt nan sruthan uisge 's gun iad ann. Tliainig ganntar, gainne
agus gort air an tir gu h-uile, 's cha robh r'a eisdeachd ach bas-
bhualadh a' bhroin.
C ait a nis an robh an Tisbitheach, am faidh a thainig a nios o
Ghilead ? " Itnich" arsa Dia ris, '* as a so, agus tionndaidh thu
fein chum na h-airde 'n-ear, agus folaich thu fein aig srnth (Mierit
a tha fa chomhair lordain." Rinn e mar a dh' aithn Dia dha —
dli' eirich e, dli' imich e, agus rainig e doimhneachd a' ghlinne tre
'n robh an sruth so a' ruiti>, direach mar a dh' iarr Dia air.
Thigeamaid agus beacbdaicheamaid air an aite gus an deachaidh
e. 'Sann ann am fasach tiadhaich diuth do abhuinn lordain a
chaidh e — bha samhchair a' bhais san aite udlaidh so — cha robli
futiim r'a eisdeachd ach sgreuch na corra-ghrain 's na h-iolaire,
agus rocail nam fitheach am mullach nan craobh. Cha 'n eil slighe
no ceum rathaid ann — cha 'n eil sealgair no buachaille r'a fhaicinn
ann, ach an t-aon uaigneas fasail eagalacb. Feucliamaid 'nar n-
inntinn imeachd tre 'n doire dhluth, tre 'n aisridh chumhainn,
timchioU nan creagan mora, sios o l)hruaich gu bruaich gu aigeal
dorcha uiilaidh a' ghlinne : ach faiceamaid co tha 'na shuidhe an
sud 'na aonaran bochd leis fein ? na speuran gorm os a cheann, na
creagan mora ni'a ihimchioll, a' chlach 'na h-aite-suidhe dha, dubh-
ar na coille 'na fhasgadii, agus an reilean gorm aige 'na uirigh-
taimh, Blieachdaich mi air — an t-alltan beag a'tormanaich seachad
air, 's na tithich a' rocail os a cheann am barr nan craobhan arda.
Co e ? 'I'ha duine le Dia, agus e atins a' cheart aite shonruicb Dia
dha, Eliali an Tisbitheach. Fad damhios dheug bha e san aite sin,
gun leabhar r'a leughamh, gun duine ri labhairt ris, gun dad r'a
dheanamh, gun fhearas-chuideachd ; agus feuch cha robh e bron-
acli no duMiach ! Bha Biobull mor Naduir fosgailte m'a clioinn-