An Comunn Gàidhealach Publications > Gaidheal > Volumes 46--48, January 1951--December 1953
(227) Aireamh 1, Supplement - Gaidheal Og
Download files
Complete book:
Individual page:
Thumbnail gallery: Grid view | List view
m, AX tiATOHEAL 0«
MIOSACHAN GOMUNN NA H-OIGRIDH
Leabhar XLVII AM FAOILLEACH, 1952 Aireamh 1
Alaisdaia* Mac ( holla
AINMEIL an duine seo an Gaidhealtachd
Alba, la ’gan robh an saoghal, agus tha
sinn a’deanamh dheth nach misde le ar luchd-
duthcha cail-eigin a chluinntinn uime.
Bha an duine ainmeil seo de Chloinn Domh-
naill Antrim an Eirinn. Bu mhac e do Cholla
Ciotach, a ghlacadh ann an Dun-naomhaig an
He agus a chuireadh gu bas ann an Dun-stath-
innis. An uair a rugadh Alasdair, tha beul-
aithris (as nach ion mor-earbsa a chur) ag innse
mu nithean iongantach a thachair mu thaigh
a athar, air chor is gun do chomhairlich cuid de
na cairdean cur as da gun tuille dalach.
“ Gha dean sibh sin,” deir a mhuime, aig an
robh fiosachd, a reir barail nan amannan sin ;
“ bidh e fhathast ’na ghaisgeach foghainnteach,
agus eiridh buaidh leis gus an sath e a bhratach
an Gocam-go.”
Dh’fhas Alasdair suas gu bhith ’na dhuine
eireachdail agus ’na fhear-claidheimh cho maith
’s a bha an Eirinn. Anns a’ bhliadhna 1644 bha
buidheann de’n fheachd ri an cur a h-Eirinn
chum comhnadh le Montros as leth an dara
Tearlach. An uair a chruinnich maithean na
tire a shonrachadh co a rachadh air ceann an
airm, bha da fhlath uasal Eireannach aig an
'robh fiughair ris an urram sin a thaobh an
cairdean aig a’ choinneamh.
“ Bu choir,” deir Ceann-mhath na cuideachd,
“ an t-urram a thoirt do’n ghAirdean as treuna
an Eirinn, nam biodh fios co e.”
“ Seo e ! ” deir Alasdair, is e a’ tarraing a
chlaidheimh, a dh’aindeom co theireadh e.
“ Gait a bheil an t-ath-ghairdean ? ” deir an
Ceann-suidhe.
” Seo e ! ” deir Alasdair, is e a’ tilgeadh a
chlaidheimh ’na laimh chll.
Cha do chuir duine ’na aghaidh, agus fhuair
Alasdair a bhith ’na cheann-feadhna air a’
chuideachd.
Thainig Alasdair le coig ceud deug fear air
tir air taobh na h-aird an iar de Earraghaidheal.
Tha iomadh sgeul beag air aithris mu’n duine
seo, nach fiach a bhith air innse, ach is iomadh
gniomh euchdach a dh’fhaodte aithris air, mar
tha e againn slos ann an eachdraidh.
An deidh dha Caisteal Mhiongairidh an
Aird-nam-murchan a ghlacadh, ghabh e suas
do Ghleanna-garradh far an do choinnich na
daoine sin agus muinntir Bhaideanach e a bha
air an aon taobh ris fein. Ghabh iad air an
aghaidh gus an do rainig iad Dun-chaillinn, far
an do choinnich iad far la Mhontrois a thug do
dh’Alasdair an t-aite a bu tinne air fein anns an
fheachd, agus cha b’ihada gus an do dhearbh e
gum b’airidh air an urram sin e.
Bha fuath anabarrach aig Alasdair Mac Cholla
agus aig Clann Domhnaill air teaghlach
Earraghaidheal, chan e a mhain a chionn gu
robh iad an aghaidh an rlgh, ach gun do bhuin
iad moran d’am fearann o na Domhnallaich,
agus a chum aicheamhail a thoirt a mach air
a shon dh’aom e Montros gus an geamhradh,
1645, a chaitheamh ann an diithaich Mhic
Chailein. Dh’fhairtlich orra Caisteal Inbhir-
Aora a ghlacadh ach loisg iad baile Inbhir-Aora,
agus chreach iad an duthaich air fad mu’n
cuairt. Is gann a dh’fhagadh taigh air bonn,
ionnas gu bheil e ’na ghnath-fhacal anns an
tir sin gus an la an diugh, “ Alasdair MacCholla ,
fear-thollaidh nan taighean,” agus bha na
h-uiread eagail roimhe is gu bheil a ainm fhathast
air a chleachdadh mar bhochdan gu clann a
chumail samhach.
Dhearbh Alasdair e fein ’na dhuine ann an
iomadh cumasg beag, ach is e Latha Inbhir-
Lochaidh a tharraing gu mor mheas e. An uair
a thainig e le Montros roimh an bhlar sin air
toir nan Caimbeulach, is e Iain Lorn, am bard,
a b’fhear-iuil daibh.
Air dhaibh tighinn an sealladh nan Caimbeul¬
ach thubhairt Alasdair ris a’ Bhard, “ Theid
thu slos learn am maireach gu cath a thoirt do
na Duibhnich.” B’e Iain Lorn an gealtaire a
bu mhotha a bha air an t-saoghal, ach cha robh
a chridhe aige a dhiultadh.
“ Ma theid mise slos agus gun tuit mi,” arsa
Iain Lom, ‘‘ co a dh’innseas sgeul air do ghaisge ;
ach theirig thusa sios agus dean mar as gnath
leat agus seinnidh mise do chliu.”
“ N) mi sin,” arsa Alasdair.
Tha fios mar a choisinn Montros an latha sin,
agus mar a chaidh an ruaig air na Caimbeulaich.
Bha Alasdair Mac Cholla maille ri Montros ann
1
MIOSACHAN GOMUNN NA H-OIGRIDH
Leabhar XLVII AM FAOILLEACH, 1952 Aireamh 1
Alaisdaia* Mac ( holla
AINMEIL an duine seo an Gaidhealtachd
Alba, la ’gan robh an saoghal, agus tha
sinn a’deanamh dheth nach misde le ar luchd-
duthcha cail-eigin a chluinntinn uime.
Bha an duine ainmeil seo de Chloinn Domh-
naill Antrim an Eirinn. Bu mhac e do Cholla
Ciotach, a ghlacadh ann an Dun-naomhaig an
He agus a chuireadh gu bas ann an Dun-stath-
innis. An uair a rugadh Alasdair, tha beul-
aithris (as nach ion mor-earbsa a chur) ag innse
mu nithean iongantach a thachair mu thaigh
a athar, air chor is gun do chomhairlich cuid de
na cairdean cur as da gun tuille dalach.
“ Gha dean sibh sin,” deir a mhuime, aig an
robh fiosachd, a reir barail nan amannan sin ;
“ bidh e fhathast ’na ghaisgeach foghainnteach,
agus eiridh buaidh leis gus an sath e a bhratach
an Gocam-go.”
Dh’fhas Alasdair suas gu bhith ’na dhuine
eireachdail agus ’na fhear-claidheimh cho maith
’s a bha an Eirinn. Anns a’ bhliadhna 1644 bha
buidheann de’n fheachd ri an cur a h-Eirinn
chum comhnadh le Montros as leth an dara
Tearlach. An uair a chruinnich maithean na
tire a shonrachadh co a rachadh air ceann an
airm, bha da fhlath uasal Eireannach aig an
'robh fiughair ris an urram sin a thaobh an
cairdean aig a’ choinneamh.
“ Bu choir,” deir Ceann-mhath na cuideachd,
“ an t-urram a thoirt do’n ghAirdean as treuna
an Eirinn, nam biodh fios co e.”
“ Seo e ! ” deir Alasdair, is e a’ tarraing a
chlaidheimh, a dh’aindeom co theireadh e.
“ Gait a bheil an t-ath-ghairdean ? ” deir an
Ceann-suidhe.
” Seo e ! ” deir Alasdair, is e a’ tilgeadh a
chlaidheimh ’na laimh chll.
Cha do chuir duine ’na aghaidh, agus fhuair
Alasdair a bhith ’na cheann-feadhna air a’
chuideachd.
Thainig Alasdair le coig ceud deug fear air
tir air taobh na h-aird an iar de Earraghaidheal.
Tha iomadh sgeul beag air aithris mu’n duine
seo, nach fiach a bhith air innse, ach is iomadh
gniomh euchdach a dh’fhaodte aithris air, mar
tha e againn slos ann an eachdraidh.
An deidh dha Caisteal Mhiongairidh an
Aird-nam-murchan a ghlacadh, ghabh e suas
do Ghleanna-garradh far an do choinnich na
daoine sin agus muinntir Bhaideanach e a bha
air an aon taobh ris fein. Ghabh iad air an
aghaidh gus an do rainig iad Dun-chaillinn, far
an do choinnich iad far la Mhontrois a thug do
dh’Alasdair an t-aite a bu tinne air fein anns an
fheachd, agus cha b’ihada gus an do dhearbh e
gum b’airidh air an urram sin e.
Bha fuath anabarrach aig Alasdair Mac Cholla
agus aig Clann Domhnaill air teaghlach
Earraghaidheal, chan e a mhain a chionn gu
robh iad an aghaidh an rlgh, ach gun do bhuin
iad moran d’am fearann o na Domhnallaich,
agus a chum aicheamhail a thoirt a mach air
a shon dh’aom e Montros gus an geamhradh,
1645, a chaitheamh ann an diithaich Mhic
Chailein. Dh’fhairtlich orra Caisteal Inbhir-
Aora a ghlacadh ach loisg iad baile Inbhir-Aora,
agus chreach iad an duthaich air fad mu’n
cuairt. Is gann a dh’fhagadh taigh air bonn,
ionnas gu bheil e ’na ghnath-fhacal anns an
tir sin gus an la an diugh, “ Alasdair MacCholla ,
fear-thollaidh nan taighean,” agus bha na
h-uiread eagail roimhe is gu bheil a ainm fhathast
air a chleachdadh mar bhochdan gu clann a
chumail samhach.
Dhearbh Alasdair e fein ’na dhuine ann an
iomadh cumasg beag, ach is e Latha Inbhir-
Lochaidh a tharraing gu mor mheas e. An uair
a thainig e le Montros roimh an bhlar sin air
toir nan Caimbeulach, is e Iain Lorn, am bard,
a b’fhear-iuil daibh.
Air dhaibh tighinn an sealladh nan Caimbeul¬
ach thubhairt Alasdair ris a’ Bhard, “ Theid
thu slos learn am maireach gu cath a thoirt do
na Duibhnich.” B’e Iain Lorn an gealtaire a
bu mhotha a bha air an t-saoghal, ach cha robh
a chridhe aige a dhiultadh.
“ Ma theid mise slos agus gun tuit mi,” arsa
Iain Lom, ‘‘ co a dh’innseas sgeul air do ghaisge ;
ach theirig thusa sios agus dean mar as gnath
leat agus seinnidh mise do chliu.”
“ N) mi sin,” arsa Alasdair.
Tha fios mar a choisinn Montros an latha sin,
agus mar a chaidh an ruaig air na Caimbeulaich.
Bha Alasdair Mac Cholla maille ri Montros ann
1
Set display mode to: Universal Viewer | Mirador | Large image | Transcription
An Comunn Gàidhealach > An Comunn Gàidhealach Publications > Gaidheal > Volumes 46--48, January 1951--December 1953 > (227) Aireamh 1, Supplement - Gaidheal Og |
---|
Permanent URL | https://digital.nls.uk/127506397 |
---|
Description | This contains items published by An Comunn, which are not specifically Mòd-related. It includes journals, annual reports and corporate documents, policy statements, educational resources and published plays and literature. It is arranged alphabetically by title. |
---|
Description | A collection of over 400 items published by An Comunn Gàidhealach, the organisation which promotes Gaelic language and culture and organises the Royal National Mòd. Dating from 1891 up to the present day, the collection includes journals and newspapers, annual reports, educational materials, national Mòd programmes, published Mòd literature and music. |
---|---|
Additional NLS resources: |
|