An Comunn Gàidhealach Publications > Deo-gréine > Volume 17, October 1921 to September 1922

AN DEO-GREINE.
117
matic visitation of all branches of An
Comunn would be productive of good
results. Voluntary collections more than
defrayed my total expenses.
Niall.
«
ORAN ABHACHDACH.
Le Donnchadh Mac Gille Naoimh, Gill
Chomain.
Choisinn seo a’ cheud duais aig M6d
Ghlaschu, 1921.
Air fonn:
“’S muladach mi f&n ’s mo Dhbmhull.”
Air feasgar gruamach geamhraidh geur,
Gilleaspuig fein an curaidh leam,
Skr laoch a sheas an iomadh blkr
Ri aghaidh bids is chunnartan :
Ged bha na speuran dorch fo ghruaim,
Cha chumadh fuachd na suirichean,
’S ged bha an t-slighe fada buan,
Bha gaol mar dhuais ’nuair ruigeamaid.
Ach air an t-slighe bha tigh-6sd’,
Is ann ar pbc deagh chudthrom—
’S ann smuainich sinn gu faigh’maid st6p
Gum b’fhekirrd ar sgornan fliuchadh beag.
An uair a chaidh na se6id na dhkil,
Chaidh aon no dha ’nar slugan dheth,
Is ’nuair a dh’fhks na gillean blath,
’S ann chaidh am bard gu luinneagan.
Ach theich na h-uairean oirnn nan deann
Mar chloich le gleann no bruthach cas;
Is leis cho nebnach’s bha mo cheann,
Ar leam gun dannsainn tulachan.
’S ann bha fear dubh agam ’s gach pbc,
Is bhiodh an cbrr na’n cumainn iad.
Mo chompanach mar bha mi fbin
Is cbig no sb air mhuineal aig.
’S ann shin sinn as,—ach, 0, mo chreach,
’S ann bha ar casan iongantach!
An rathad bha dlreach dh’fhbs e cam,
Sinn null ’s a nail mar thunnagan.
Mu dheireadh rkinig sinn an t-ait,
Bha teas a ghrkidh ’g ar cuideachadh;
Ach bha mi-fhortan dhbmhsa ’n dim,
’S i’n uinneag chearr a ruig orra.
’S ann thog mi i gu seblta rbidh
’S ag bisdeachd feuch db chluinneamaid;
’S ann thuirt mi’n sin, “A Mhiuri, ’ruin,
Nach tig thu ghaoil a bhruidhean rium. ”
’S ann fhuair mi freagairt grad gu lebr,
Ach cha do chbrd an guth ud rium :
A nail bha cailleach oillteil bhreun,
Is srann ’na beul ’gam mhionnachadh.
’S ann thuirt i, “Alasdir bi mach,
Is thoir am bat ’s an gunna leat,
Ma se ’s nach amais thu gu ceart
’S ann bhios am bat ’na chuideachadh. ”
’S ann chuir mi teine smuid fo’m shkil,
’S a mach mar gheitrr ri bruthach mi,—
Gilleaspuig ’s e mar fhiadh na frith,
Bu luath mi fhln, ’s cha chumainn ris.
A dol mu’n cuairt air cnoc Iain Ruaidh
’S ann thachair uamhas buileach oirnn;
An sin bha creutair oillteil breun,
Is cimain aig nach tuigeamaid,
E nuallanaich ’sa gearradh leum,
A’ cur an ceill a spionnaidh dhuinn,
Bha fiasag air a slos gu Ibr
O, Righ nan grbs g’ar cuideachadh!
A mach a cheann bha adhaircean mbr—
Bha coig air mur robh tuilleadh air—
Is bhbidicheadh Gilleaspuig fbin
Gun chunntais esan dusan air.
Bha iad mar chlaidheamh as a cheann—
B’e sin an ceann bha cunnartach—
’S ann thuirt mi ris, “An gabh thu dram,’’
Ach smid de’m chainnt cha tuigeadh e.
’S ann thug e leum gu bhi ’nam dhkil,
Is thug e sar na buille dhomh;
’S ann thilg e mi leth dusan slat
’S mo mhala air a fuileachadh.
’N sin thuirt Gilleaspuig, fear gun sgath,
“Ged a b’e Sbtan buileach e,
Seadh feuchaidh mise e mar a thb,
A dh’fheuch co’s fhebrr ’s na buillean
dhinn. ’’
B’e sud iad ann an glaic a’ chbil’,
Mar lebghainn threun gu fuileachdach,
.Mise ’s mi’m shineadh ’s mi gun fheum
Ag bisdeachd fuaim nam buillean ac’.
An uair a thbinig mi gu m’ thur,
’S a fhuair mi lugh chum cuideachadh,
’S ann bha Gilleaspuig ’s e gu h-krd
’S a namh fo chls gu buileach aig.’
Rug sinn air chasan air ’s air cheann,
’S le Creag nam Meann a chur sinn e.
Bu mhaith dhuinn fein gu’n tug sinn buaidh
Air nkmh cho cruaidh ’s cho cunnartach.
Ma’s e ’s gu bheil a chnbmhan slbn
Their mi gur sbr an curaidh e,
Oir’s iomadh creutair fhuair am bas
Nach d’fhuair de smkladh uiread ris.
Sin agaibh mar dh’birich dhbmhs’,
Mo mhala sgrbbt ’s siiil dhubh orm,
’S brigis Ghilleaspuig chaill a mbs,
’S cha chbradh tbillear tuilleadh i.
Mo chomhairle do ghillean bg
Bhios sireadh pbig nan cruinneagan,
Gun fuireach fad’ anns an tigh-6sd’
Mun tachair boc Nbill Uilleam orr’.