Skip to main content

‹‹‹ prev (352)

(354) next ›››

(353)
CAERICTHURA. 171
tXiare elevàsti tu tuum supercilium cum torvitate I
Qiiare quasses tu supra tuam hastam ?
Est exiguus meus nietus ad tuum sermonem, vir inaiiis.
Haud fugi ego ab exercitu in acie ;
^uare fugiat à semine ventorum
Eximius bellator haud vanus, rex Morvenis ?
Haud fugiet ! Est illi notitia, si non sit coccus,
De infirmitate tuae manùs in confiictu.
Fuge ad tuam terram, respondit forma ;
Fuge super yeuto atro j esto abiens.
Est llamen in vola meae manus ;
Sunt mihi iter et vis procellarum ;
Est rex Sorae meus filius ipsius ;
Est ejus genuflexio in monte ad meam speciemj
Est ejus pugna ad rupem centuriarum.
Fit reportabit sine injuria victoriam.
Fuge ad tuam terram ipsius, fiU Comalis,
Aut experire aterrimè meam iram.
Sustulit ille in altum suam hastam atram ;
Inclinavit ille barbarè suum caput arduum;
He lifted high his shadowy spear ! he bent forward
his dreadful height. Fingal advancing, drew his swoid;
the blade of dark -brown Luno. The gleaming pa lb of
the steel winds through the gloomy ghost. The form
fell shapeless into air; like a column of smoke, which
the staff of the boy disturbs as it rises from the half-
extinguished furnace.

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence