Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

dli' iarr sibh air focal a leughadh.
Ghabh e an tritheamh salm thar fhi-
chead, agus rinn sibhse urnuidh. Dh'
iarr iad leabhar no duilleag oirbh mar
chuimhneachan air na thubliairt sibh
riu, agus thug sibh dhoibh na bh'agaibh
cuide ribh. Ach bha aon dulne ann
airson nach robh ni air bith agaibh.
Bha aca ri falbh air an fheasgar sin,
agus cha robh ùine agaibh ni air bith
fhaotainn. Ach chaidh sibh a dh'
ionnsuidh fir-reic nan leigheas, agus
fhuair sibh uaithse peann agus
paipeir. An uair a thiU sibh thug
sibh am paipeir so dha, ag ràdh gum
bitheadh siìil agaibh r' a f haicinn am
flaitheanas."
Air dha so a ràdh, thug an giUe
"bochd à broilleach a lèine duilleag beag
paipeir air am faca mi mo lamhsgriobh-
aidh fein, ged a bha e air caitheamh
gu mòr. ]3ha a cheud, an seachdamh,
an deicheamh earrainn, agus an ceath-
ramh, an cuigeamh, agus an seachdamh
earrainn deug de 'n clmigeamh
caibdeil de 'n dara litir chum nan
Corintianach sgriobhta air :
"Oirthafios againn nan sgaoilteadh
o chèile ar tigh talmhaidli a pbailliuinn
so gu bheil againn aitreibh o Dhia, tigh
nach do thogadh le lamhaibh, siorruidh
anns na neamhaibh." . . ,
" Oir tha sinn a gluasad a rèir
creidimh agus cha-n ann a reir seall-
aidh."
" Oir is èigin dhuinn uile bhi air ar
nochdadh an lathair caithir-breith-
eanais Chriosd, chum gum faigh gach
neach na nithean 'rinn e 's a choluinu
a reir an ni a riim e ma 's maith uo olc
e." ...
" Oir tha gràdh Chriosd 'g ar coimh
eigneachadh air dhuiune breithneach-
adh mar so, ma fhuair a h-aon bàs
air son nan uile, gun robh na h-uile
marbh ; agus gun d' fhuair e bàs airson
nan uile, chum iadsan a tha beò, nach
bitheadh iad o so suas beò dlioibh lein,
ach dhasan a dh' fhuiling am bàs air
an son, agus a dh' eirich a rìs." . . .
"Uirae sin ma tha neach sam bith
ann an Criosd is creutair nuadh e ;
chaidh na seann nithean seachad, feuch,
rinneadh na h-uile nithean nuadh."
Bha an laoidh a leanas air a sriobh-
adh sios air cuideachd : —
Cia milìs gheibh an neach a chreid
Ainin losa ghràdhaich cliaoin.'
Gacli eagal, bròn, 'us lot a th' air
Leigliisidh e iad maraon.
A spiorad ]eonta ni e slàn,
Cuiridh e sìth 'n a uchd,
Do 'n ocraeh is manna phriseil e,
Suaiinhneas do 'n neach fo luchd.
Ainm ionmhuinn I CaTraig dòchais dhomh,
Mo Bgiath us ra' ionad tàimh.
M' ioninhas nach traoigh, 's e làn a chaoidh,
De dh' flioghaintais 's de ghràs.
losa ! 's tu m' aodhair 'us m' f hear-posda
Mo charaid, m' fhàidh 's mo Rìtcli,
Sagart, Tighearn, 'us beatlia, mo shlighe, s ino 'chrioch,
Gabli moladh uam le sìth.
Is anmhunn an oldheirp bheir mo chridhe,
Ts fuar smuaintean blàth mo chleibh.
Ach 'n uair chi mi thu mar tlia thu ann,
Bi 'm mholadh dualach rèidli.
" Bha an duine ud agus mise" ars
esa " 's an aon chuideachcl, ach bha e
la air thoiseach ormsa. Choinnich sinn
aig Caunpore, agus chaidh sinn le càch
gu Lucnou. 'JST uair a stad siun is e a
cheud ni a rinn Bhàtair am paipeir
ud a ghabhail, agus a leughadh
dhoibhsan leis am bu mhaith^isdeachd ;
an sin rinn e urnuidh cuide rinn. Mar
a bha na daoine ag imeachd, labhair e
mu 'athair agus a mhàthair, agus 'aon
bhràthair, agus thubhairt e gum bu
mhaith leis ara faicinn aou uair eile.
Ach bha e gle shona, agus thubhairt e
gun robh e toilichte ' dhol dathigh,'
nam b' e sin toil Dhe. Mar a dhlii-
thaich sinn air Lucuou, labhair e mòr-
an mu 'n bhithbhuautachd,agus thubh-
airt e riumsa " is ni mòr bhi ag cois-
eachd stigh do 'n l)haile. Cha-u fhàg
mise gu bràth am baile truagh so."
" Bha iomadh cath againn, agus sinn
'an gualainn a chcile. Tha mise na
'm dhilleachdan. Chaochail mo pharan-
tan 'n uair bha mi 'n am leanamh, agvis
thogadh mi aig sgoile. Cha robh neach
riamh ann a bheireadh gràdh dhomh,
agus b' eallacli leam a bhi beo ; ach ni
bu truaigh na sin, cha b'aithne dhomh
am Fear saoraidh. Eainig leughadh
agus briathran Bhàtair mo chridhe —
bha e cho coimhneil, 'us cha d'thubh-
air t e riamh rium ach ' a bhrathair.' Cha