Blair Collection > Fear-tathaich miosail > Mios meadhonach an fhogharaidh 1858

tng mi gràflh riamh ach am b'aithìie
dhomh esan. Fhuair esan losa, agus
thug e mise gu gràdh thoirt dha cuid-
eachd. Cha-n urrainn mi m' aoibhneas
innseadh 'nuair a dli' aithnich mi gun
robh caraid agam Shuas. Oh ! cha-n
urraiun mi m' aoibhneas innseadh 'n
iiair a rainig m\ air a bhi tuigsinn agus
acreidsinn. Clia robhleabharagainnach
a inhàln am paipeir. Bha e againn air
ar meadhair 'us cha-n 'eile f hios co ag-
ainn is mo thug de gràdh dha."
" Mu dheireadh, ann an cogadh
uamhasach ann am fear de na gàraidh-
ean, bhuail peilear Bhatair 's an uchd.
Cha-n innis briathran mo bhròn, 'n
uair a thuit e, — m' aon charaid riamh.
Chaidh mi air mo ghlììa lairah ris ach
na chosnadh an gàradh, agus an siu
thug mi dh' ionnsuidh nan lighichean
e. A-ch cha robh feum ann — bha an
anail dlù. air a bhi as, ' Uilleam ion-
mhuiun,'ars'esarium, 'cha-n 'eil mi ach
a dol dathigh C7i toiseach' Is minic
bu toil leinn bhi 'labhairt mu' n dathigh
cuideachd : na dean bròn air mo shonsa,
tha mi glè slaona. ' Cia biun 's a tha
ainm losa ;' leugh dhorah na briathran
a sgi-iobh i,' Tharruing mi a 'uchd iad
'us iad dearg le 'f huil mar a chi sibh,
agus dh' aithris mi iad. ' Seadh,' ars'
esa, ' rinn gràdh Chriosd ar coimhèig-
neachadh. Tha mi dlù do m' dhathigh.
Bithidh mi an sin gu failte a chur ortsa,
agusoirresau; slàu leat, Uilleim ghràidh.'
Agus dh' fhalbh e, ach dh' fhàgadh
mise. Oh ! bha e glè shearbh ! Lub mi
mo ghlùinean hiimh ris, agus ghuidh mi
jach b' fhad ach an leanainn e. An
sin ghabh mi a phaipeir, agus chuir
mi 'n am uchd e, far am bheil e o an
uair sin. Dh' adhlaic mise agus cuid
dhe na daoinibh 's a ghàradh e. Bha
mi ann an iomadh cath o sin, agus
thainig mi an so le beagan daoinibh
an tòir dleasdanais an de. Tha iad a
meas nach 'eil mi ach air caitheamh le
."■gios, ach gum bi mi slàn ris a dli'
aithgliearr ; ach cha-n f haic mise na
speuran gu bràth tuilleadh. Bu mhaith
leam luidhe r' a thaobh, ach cha ghabh
e bhi."
An gille bochd ! ghull e f\id agus gu
goirt. Cha b' urrainn mi bruidheann,
ach ghlac mi a làmh. Mu dheireadh
thubhairt e, " Agus bheir sibh maith-
eanas dhorah airson a bhi cho dàn 'us
gun do labhair mi ribh. Is minic a
labhair e umaibh, agus bheannaich e
sibh airson a threòrachadh a dh' ionn-
suidh losa. Agus is esan a threòraick
mise a dh' ionnsuidh losa. Cha-n fhad
ach am bi sinn cuideachd a rìs : agus
nach cuir sinn failte oirbhse 'n uair a
ruigeas sibh dhatliigh?" Leugh sinn.
an sin 'us rinn sinn urnuidh cuideachd.
Bha esan gu suaimhneach 'n uair a dh'
èirich mise o 'm ghiùnaibh. Cha b'
urrainn e a cheann a thogail, ach bha
e làn sìth. " Tha fìos agam," ars' esa,
" nach bi comas m' inntinn agam fad
nis ; chunnaic mi nithean cho uamhas-
ach. Buidheachas do Dhia tha dòchaa
daingean agam 'n am bhàs. Is mòr au
àii-eamh a chunnaic mise 'bàsachadh
ann an eagal."
Thogair mi falbh. Thubhairt e, " A
Bhaintighearna ionmhuinn, 'n uair a
shiùbhlas mise, geallaibli dhomh gun
teid am paipeir so a chur anns a chiste
cuide rium. Thug e caraid dhomh air
thalamh troimh an d' rainig mi slàn-
uidhear air neamh." Gheall mi. Au
ath la chaidli mi g' a choimhead, ach
oh ! ciod e an t-atharracliadh a bh' air!
Bha na sìiilean donn, bog, ud air fàs
mall, neo-mhothachail. Cha robh e gu
m' aithneachadli gu bràth tuiUeadh.
Thainig gearradh-fola gu tròm air feadh
na h-oidliche. Ghlac mi a iàmh, 'us bha
i bog agns anmhunn. Thainig triur
de na daoinibli 'bha 's an t-seòmar agus
thubhairt iad rium, " Fhad 's a bha e
'n a bheachd, bha e 'labhairt mu dha-
thigh maille ri losa." Liìb iad an gliìn
maille rium ann an urnuidh ri taobh
na leapa. Chaidh mi ann an ath la.
Bha a chorp 'an sin fhathasd, ach
i theich a spiorad beagan roimhe. Bha
! comhdach air, 'us bha na ' coolies' 'feith-
j eamh gu 'a ghiiUau air falbh. Ghabh
mi a phaipeir a bha 'fo a chhiasaig 'us
I thug mi leam e dh' ionnsuidh fir-reic
nan leigheas. Chaidh sinu air ais