Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Seol air an glacar agus an gréidhear an sgadan, agus air an gréidhear an trosg, an langa, a traille, agus am falmair

27
ni’s faide na ochd agus da fhichead uair gu’n a leagadh aims an
t-salann.
Tha cuid do’n luchd-greidhidli ’sa bharail, an ait an t-iasg a leagadh
’san t-salann gu’n dail an uair a nighear e, gu’m bu choir ’fhagail a’m
bogadh ann an uisge, re da uair dheug a dh’uine, no a thilgeadh
re na h-uine sin ann an tbrr mu’n saillear e. Rinneadh so le moran
fle bhi’ saoilsinn gu’n toir e air an iasg, an uair a ghreidhear ann am
piceal e, sealltuinn tiugh agus taiceil anns a’ mhargadb. Tha iad so
’sa bharail,mar an ceudna, gu’n toirear air falbh ronnan an eisg ni’s
usa air an dbigh so, do bhrigh, an uair a nithear suas, agus a
thiormaichear an t-iasg, an deigh na giullachd so fhaotuinn, gu’m
bheil na ronnan a’ fas tiugh air a’ chraicionn, agus gu’m bheil
iad mar sin ni’s usa an glanadh dheth, no ’n uair a shaillear an t-iasg
aig an am anns an nighear e. Ach ’si ’chilis gu’m bheil atadh an
eisg air an dbigh so, agus na ronnan a ta gu tiugh air a’ chraicionn,
a’ nochdadh gu’m bheil an t-iasg a’ breothadh: tha e uime sin soilleir,
an uair a dh’fhagar e gu’n sailleadh, re da uair dheug a dh’uine gu’m
bheil am piceal mar sin, a’ fas ni’s luaithe goirt, air chor is nach
urrainn gu’n chron a bhi air a dheanamh do’n iasg. Ged is meith
an t-iasg an sgadan seach an trosg, gidheadh, cha’n fhagar am
bogadh ann an uisge e mu’n saillear e; ni mb a cheaduichcar da a
bhi uairean dh’uine gu’n salann, an deigh am mionach a thoirt as ;
ach tha a ghiullachd calg-dhireach an aghaidh sin. Air an dbigh
cheudna, uime sin, mar a’s luaithe a shaillear an trosg, an langa,
an traille, agus am falmair, an deigh dhoibh a bhi gu buileach air
an nigheadh, is ann a’s fearr a bhios an greidheadh, agus an t-iasg
fein, agus is ann a’s lugba a dh’ fheumar do’n t-salann. Bu choir
an sailleadh a bhi ’n cbmhnuidh air a dheanamh ann an dabhachaibh,
no aim am ballanaibh mbra, le cbmbdachaibh freagarrach. Ach co
dhiubh a shaillear an t-iasg air an dbigh so, no a shaillear ann an tbrr e,
dbigh nach ’eil idir co iomchuidh, feumar a chur gu riaghailteach air
muin a cheile ’na shreathaibh, leis an druim an iochdar, agus an t-aon
direach os ceann*, n aoin eile. Feumar an sin, gu lebir do shalann a
chrathadh air gach sreath. Tha da fhichead agus cuig, no leth-cheud
i punnd do shalann Liverpool, ni’s lebir chum ceud punnd cudthroim
| eisg tiormaichte a shailleadh. Far nach ’eil e deiseil uiread so
do’n t-salann a bhuileachadh, feudaidh e bhi gu’m feum 'an
I t-iasg a bhi air fhagail la no dha ni’s faide ’s an t-sal¬
ann ; ach feumar
ann an tbrr e.
mu shaillear
fhagail mar sin gu’n teagamh
Tha barraehd saillidh gu minic air a chleachdadh