Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Seol air an glacar agus an gréidhear an sgadan, agus air an gréidhear an trosg, an langa, a traille, agus am falmair

9
agus am biadli a gliabliail ; agus dh’fheudadh iad, an sin,
an leabadh a thoirt orra, agus ceitbir no cuig uaircan codail
a dheanamh. An uair a dh’eireadh iad, bhiodh pailteas nine
aca, cbum an liontan a cbaradh, agus a gbiulan db’ionnsuidh
a’ bhata, cbum a bbi deas air son an iasgaich. Mar so bbiodk
iad neartmhor, beothail, agus sunntach cbum an gnotbucli
fein a dheanamh gu ceart. Ach air an laimh eile, tba ’chuis
calg-dhireach an aghaidh sin, a thaobh nan iasgairean nach
do chrath an t-iaso; as na liontaibh 'n am a bhi ’gan tar-
ruing a stigh. Tha so uile aca ri dheanamh an uair a ruigeas
iad tir, agus tba e mbran ni’s dorra an sin ; oir, air uairibh
tha e co eu-comusach na lin a tharruing a mach an uair a
bhios cudthrom an eisg os an ceann, is gu’m feum an sgadan
a bhios an uachdar a bhi air a thilgeadh le sluasaid chum ait’
eile do’n bhat, no a bbi air a chur gu tir, mu’m faighear na
liontan a thoirt a mach. Is soirbh a thuigsinn ciod am
milleadh a ni so uile air an iasg, gu h araidh ri teas an
t-samhraidh. Ach do thaobh nan nithe so uile, cha’n iad na
h-iasgairean fein a’s fearr a bhios dheth. Tha’ chuid a’s mb
do’n la air dol thairis mu’n toirear an t-iasg seachad, agus
mu’n sgaoilear na liontan uile a mach, no mu’n crochar suas
iad cbum tiormachaidli, air chor is mu’m faigb na h-iasgairean
dhaehaidh, agus iad fein a ghlanadh agus am biadh a ghabhail,
nach d’fhagadh nine dhoibh chum dol gu codal, chum na
liontan aca a charadh, agus chum iad fein a dheasachadh air
gach sebl freagarrach, air son iasgaich na h-oidhche sin. Air
son nan aobhar so, bithidh e, mar a’s trie, co amnoch mu’n
ruig a leithid so do sgioba ionad an iasgaich, is nach hi e
furasd doibh aite reidh fhaotuinn, aims an tilg iad na lionta
aca; agus an uair a gheibh iad sin, cha luaithe a chuirear
na lin a mach, na thig codal air na daoinibh; agus mar
tachair sin, bithidh iad co saruichte a’s eug’ais foise, is nach
hi tapachd aca chum na liontan a tharruing, gu deuchainn a
thoirt do ait eile ni’s fregarraiche, agus mar so, pillidh iad
am bichiontas gu tir, air am mealladh ’nan dbehas.
An uair a chuirear an sgadan gu fir as a’ bhata, bu choir
a thomhas le tomhas laghail a Chrainn, agus gu’n a bhi idir
air ’aireamh, ni’s lugha na bhios an aireamh a gblacar tuil-
leadh’s beag chum tomhas a’ Chrainn a lionadh. Tha e
chum buannaehd araon do na h-iasgairibh, agus do’n luchd-
greidhidh tomhas a’ Chrainn a ghnathaehadh, do bhrigh gur
e sin an seol tomhais a’s firinniche agus a’s freagarriache