Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

AIL.EAN BALL.
303
Bu choir a thilgeadh an cuil,
’S glun a chur am beul a chleibh,
lomain a mach thun an diiin,
’S gabhadh e gu smiuradh t'ein.
S ole a chuideachd do chach,
Neach nach abhaist a bhi glan;
Cha chompanach dhaoine ’is flach
Fear le fhiaclan a spoth chlach,
Ann an garrabhuic air a ghluinean,
Le chraos ga ’n siighadh a mach ;
’S ma leigeas tu ’n deoch ri bheui,
Na dheaghaidh na fiach a bias,
Amach luchd chragairt na h-dluinn,
Ma’s a h-aill leibh comunn ceart!
Druidibh orra suas a chdmhla,
’S na leigibh a sron a steach :
Bho nach cluinnear aca ’sturi,
Ach craicinn agus cldimh ga reic,
Cunntadh na h-aimsir, ’s gach uair
’Ceannach uan mu ’n teid am breith.
Suidhidh sinn mu bhord gu h-eibhinn,
Gu ceolach, teudach, gun smalan,
Caoimhneil, carrantach, ri cheile,
’S na biodh aon do ’n treud n’ ar carabh
Olaibh deoch slainte Mhic-Choinnich,
’S Choirineil Ghlinne-Garaidh,
Chionn gur beag orra na caoirich,
’S luchd dhaorachaidh an fhearuinn.
ORAN LEANNANACHD.
Nam faighinn gille r’a cheannach,
A bheireadh beannachd gu Mairi,
’S mo shoraidh le caoimhneas
A dh-fhios na maighdinn’ a chraidh mi ;
Ga nach a tug mi dhut faoidhrean,
Ann am foill dhut cha d’ fhas mi:
’S mar a math leant thu fallain,
Nar a mheal mi mo shlainte!
Nar a mheal mi mo chdta,
Mar b’e mo dheoin a bhi lamh riut,
’S a bhi briodal ri’m leannan,
An seomar daingeann nan claraidh,
An iuchair fhaotaiun am’ phbca,
S gun an tetir a bhi laimh ruinn,
’S mi gun deanadh do phdgadh,
Gun fhedraich de m’ chairdean.
Gun fhedraich do m’ chairdean,
’S fada a dh’fhalbhuinn a d’ choinnidh
Far an deanainn riut cbdhail,
Cha bhidhinn beo gun a cumail:
Tha mo dhuil ann sa mhaighdein
Nach treig do chaoimhneas mi uile ;
’S mar do chaochail thu abhaist,
Gheibhinn t-fhailt’ agus t-fhuran.
’S e t-fhuran a Icon mi
A dh’ fhag am bron so air m’ aigneadh,
A thromaich m’ inntinn fo’ eislein,
Cha dean mi eiridh ie graide :
Tha mo chridhe neo-shunntach,
Tha mi bruite fo’m aisnean,
Aig a mheud’s thug mi ’ghaol dut,
’S nach fhaod sinn ’ bhi tachairt.
Nach faod sinn ’bhi tachairt
An aite falaich no ’n uaigneas,
Far an deanainn riut beadradh,
A’s tacan cleasachd air uairean ;
Ach se lagaich mo mhisneach,
Nach faod mi trie ’bhi mu ’n cuairt dhut:
B’ fhearr a phog na ’bhi i'alamh,
Mar a faigh mi do bhuaunachd,
Cha ’n ’eil m’ eibhneas air thalamh,
Mar a faigh mi thu ’Mhairi!
Cha dual domh bhi fallain
Ma bhios mi fada mar tha mi:
Cha ghuidhinn mo ghalar
Bo m’ charaid no’m namhaid ;
Chaidh acaid am chridhe,
’S cha dean lighichean sta dhomh !
Beul milis, dearg, daite,
Beud snaighte mar dhisnean,
Suil ghorm is glan sealladh
Fo ’n chaol mhal’ aig an ribhinu
Tha cul buidhe mar dr ort,
Is boidhche nan dithean ;
Bias na meal’ air do phdgan,
’S be mo dhebin bhi riut sinnte.
Ge d’ chum mi falach an sgeula
Tha mi ’n deigh bho cheann greis ort;
Aig a mhiad’s thug mi ghaol dut
Tha m’ aodunn air preasad h :
Bh-fhas glaise ’nam ghruaidhean,
’S bochd a bhuaidh th’ air an t-sheirc sin,
A chaochail mo shnuagh dhiom,
Mar dhuine truagh ’thig a teasaich.
Mar dhuine truagh thig a teasaich,
A bhiodh fad ann am fiabhras,
’S ann a dh-fhas mi mar fhuathaich',
Cho cruaidh ris an iarunn ;