Books and other items printed in Gaelic from 1871 to 1900 > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry, and lives of the Highland bards

302
SAR-OBA1K NAM BARD GAELACH.
Clann an t-Shaoir bho thaobh Chruachaiun,
Bha cruadalach treun ;
Ge d cbaill iad a choir
’Bh’ aigan seors’ ann an Sleibht’.
Faigh a nuas, fyc.
ORAN DO NA CIOBAIREAN
GALLDA.
Ihainig oirnn do dh-Aibainn crois,
Tha daoine bochd nochdte ris,
Gun bbiadh, gun aodacb, gun chluain ;
Tha ’n Airde-tuath an deigh’ a sgrios:
Cha ’n f'haicear ach caoirich a’s uain,
Goill mu ’n cuairt dhaibh air gach slios ;
Tha gach fearann air dol fas,
Na Gaeil’s an einn fo fhliodh,
Cha ’n fhaicear crodh-laoigh air gleann,
No eich, ach gann, a’ dol an eill;
*S ann do ’n fhaisinneachd a bh’ ann
Gun reachadh an crann bho fheum :
Chaidh na sealgairean fo gheall,
’S tha gach cuilbheir cam, gun ghieus :
Cha mharbhar maoiseach no meann,
’S dh-fhuadaich sgriachail Ghall na feidh.
Cha ’n ’eil abhachd feadh nam beann,
Chaidh giomanaich teann fo smachd :
Tha fear na crMce air chall,
Chaidh gach eilid a’s mang as :
Cha ’n fhaighear ruagh-bhoc nan allt,
Le cu seang ga chur gu srath ;
An eirig gach cuis a bh’ aim,
Feadaireachd nan Gall’s gach glaic.
Cha chluinnear geum ann am buaile,
Chaidh an crodh-guaillionn & suim ;
Cha ’n eisdear luinneag no duanag,
Bleodhan mairt aig gruagaich dhuinn :—
Bho ’n chaidh ar cuallach an tainead,
’S trie a tha padhadh g’ ar claoidh,
N aite nan cairdean a bh’ againn,
Linnseach ghlas am bun gach tuim !
Mar gun tuiteadh iad fo Ti chraoidh,
Cnnomhancaoich ’dol aog sa bharrach ;
’S ann mar sid a tha seann daoine,
’S clann bheagah-aogaisbainne;
Thilgeadh iad gu iomall cuirte,
Bho ’n diithcbas a bh’ aig an seanair ;
B’ fhearr leinn gun tigeadh na Frangaich
A thoirt nan ceann deth na Gallaibh.
Dh-fhalbh gach pbsadh, threig gach banais—
Sguir an luchd-ealaidh bhi seinn ;
Chuala sibhse trie ga aithris,
“ Caidseireau a teachd air cleibh
’S ionnan sid’s mar thachair dhomh-sa,
Cha dean iad m’ fhedraich air feill,
Far am h’ hbbaist dhomh bhi muirneach,
’S fearr leo cu ga chuir ri spreidh.
Gach aon fhear ’ fhuair lamh-an-uachdar,
Dh-fhogair iad uatha gach neach
A reachadh ri aghaidh cruadail,
Na ’n tigeadh an ruaig le neart:
Na ’n eireadh cogadh san rioghachd,
Bhiodh na ciobairean na ’n airc ;
’S e sid an sgeula bu bhinn linn,
Bhi ga ’n cuir gu dith air fad ! !
Eiridh iad moch la sabaid,
’S tachraidh iad ri cach-a-cheil’,
’S nuair a shineas iad air sfbri,
’S ann g’ an comhradh, tigh’n’ air feui,
Gach fear a faoighneachd ri nlibuidh,
“ Cia mar sin a dh’ fhag thu ’n treud ?
Ciod i phris a rinn na muilt ?
No ’n do chuir thu iad gu feill ?”
“ Cha ’n aobhar talaich am bliadhn’ e,
Rinn iad a sia-diag a’s corr ;
Ma tha thus’ ag iarraidh fios air,
Cheannaich mi ’mhin leis a chloimh ;
Dh-fhalbh na crogaichean air dail ;
’S ma ghleidheas mi ’n t-alach dg,
Ge do gheibh an trian diu’m has,
Ni mi ’mal air na bhios beo.”
’Nuair dhireas fear dhiu ri beinn,
An am dha eiridh gu moch,
Bi’dh sgread Ghallda’m beul a chleibh,
’G eigheachd na deigh a chuid con ;
Ceol nach b’ eibhinn linn, a sgairt;
Bracsi na shac air a chorp •
E suainte na bhreacan glas;
Ua’ -mhialan na fhalt’s na dhos.
’Nuair thig e oirnn sa ghaoth,
’S mairg a bhios air taobh-an-fhasga,
Cha ’n fhaod fhaileadh a bhi caoin,
’S e giulan nam maodal dhachaigh ;
’S trie e ga fhoileadh ’sa ghaorr,
Sios bho chaol-druim gu chasan,
’S ge be reachadh leis a dh’ 61,
’S feudal- dhaibh an sron a chasadh.
Nuair shuidheas dithis no trihir
’S an taigh-bsd’ an cuis ’bhi reiiiSv,
Chitear aig toiseach a bhuird,
Ciobair agus ch na dheidh ;