Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Eachdraidh na h-Eaglaise

Caib. II.J
EACHDIIAIDH NA H-EAGLA1SE.
107
Bha riaghailtean air an deanamh an dara comhairle Nice,
air son tuille fiosrachaidh agns foghluim bhi aig na h-easbuig-
ean,—gus an ceasnacbadh air son aite, agus an eolas mu
urnuighean, mu na soisgeulaichean, litrichean nan abstol, agus
reacbdan chomhairlean. Bha iad cuideaclid a’ toirmeasg dhoibh
bhi reiceadh nithe bhuineadh do’n Eaglais; no tbighean
mhanach.
Tha dubhailcag eiridh o aineolas, agus, anns an linn abba
gun eolas no fiosrachadh soilleir, bba chleir air an truailleadh.
Bba sbgh agus pailteas aca co mor, ’s gu robh e feumail
srian a cbur air am miannaibh. Bha easbuigean fuidh dhoil-
ghios mbr air son mi-bheusan na cleir bha fodhpa. Bha iad
toirmeasg aig an comhairlean peanas cruaidh agus graineil bhi
’g a dheanamh orrasan bha fuidh ’n comas, ciod sam bith an
coire, seadh, an suilean a chur asda, no lamb, no cas, a ghearr-
adh dhiubh, no ciuram a dheanamh orra bhiodh deireasach
uile laithean am beatha. Air-son an fagail ni b’fhearr shuidh-
ich Chrodegandus, easbuig Mhents, comunn do phearsa
eaglaise, nach robh a1 caitheadh eididh manaich, no foidh na
riaghailtean giulain aca, a bha coladh ’s ag itheadh aig an
aon bhorb; agus a bha tional aig an aon am air son aoraidh.
Bha iad sin air-son eiseimpleir a b’fhearr a thoirt do’n chleir,
’s g’ an cumail o nithe suarach, diblidh; ach cha robh iad, mar
na manaich, fuireach an aon tigh; —bha iad frithealadh anns
na h-eaglaisean bha fodh’n curam. Ghabh iad riu’s an airde
’n iar agus thogadh tighean doibh’s an Fheadailt, ’s an Fhraing,
agusanns a’Ghearmailt. B’e aoradh do iomhaighean agustabh-
artais do’n Eaglais’s an robh creideamh na linn so co sheasamh.
Bha mearachdan agus firinn air an cur tre cheile co mor ’s
gu robh e duilich a radh ciod a bha ceart agus ciod a bha
mearachdach. Mar bha aoradh nis ’g a thabhairt do’n aran
agus d’an fhion am frithealadh Suipeir an Tighearna—agus
moran naeh robh air a ghabhail-—bha iad tabhairt amhain air
so a’ bheannachaidh cheudna.
Bha iadsan a thuit am peacadh, deigh dhoibh bhi air am
baisteadh’s air an ionlad, air an cur an dochas gu biodh iad a
ris air an glanadh le beatha manaich a r' ghnachadh, gu robh