Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Leabhraichean an t-Seann Tiomnaidh, air an tarruing o'n cheud chanain chum gaelic albannaich

CAIB. XIII.
255
thusa, agus gur mac do’n righ thu, tana
mar so o la gu la? nach innis tlm dhomh-
sa ? Agus thubhairt Amnon ris, Tha gradh
:igarn air Tamar, piuthar mo bhrathar Ab-
saloim.
5 Agus thubhairt lonadab ris, Luidh
sios air do leabaidh, agus leig ort a bhi
tinn; agus au uair a thig t’atbair g ad
fhaicinn, their thu ris, Thigeadh, guidh-
eam ort, mo phiuthar Tamar, agus thug-
adh i biadh dhomh, agus deasaicheadh i
am biadh a’nr fhianuis, a chum gu’m faic
mi e, agus gu’n ith mi as a laimh e.
6 Agus luidh Amuon sios, agus leig e
air a bhi tinn; agus an uair a thainig an
righ g’a fhaicinn, thubhairt Amnon ris
an righ, Thigeadh, guidheam ort, mo
hiuthar Tamar, agus deanadh i da
hreacaig a’m’ fhianuis, a chum gu’n ith
mi as a laimh.
7 An sin chuir Daibhidh Jios dhachaidh
a dh’ionnsuidh Tharnair, ag radh, Imich a
nis gu tigh do bhrathar Aranoin, agus
deasaich dha biadh.
8 Agus chaidh Tamar do thigh a brathar
Amnoin, (agus bha esan ’na luidhe,) agus
ghabh i min mhin, agus thaoisinn si t, ag¬
us rinn i breacagan ’na fhianuis, agus
bhruich i na breacagan.
9 Agus ghabh i aghann, agus thaom i
mach tad ’na fhianuis, ach dhiult esan ith-
eadh. Agus thubhairt Amnon, Thugaibh
a mach gach duine uam ; agus thug iad a
raach gach duine uaith.
10 Agus thubhairt Amnon ri Tamar,
Thoir am biadh a steach do’n t-sedmar, a
chum gu’n ith mi as do laimh. Agus
ghabh Tamar na breacagan a rinn i, agus
thug i iad do’n t-seomar a dh’ionnsuidh a
brathar Amnoin.
11 Agus an naira thug i iad d’a ionn-
suidh chum an itheadh, rug e oirre, agus
thubhairt e rithe, Thig, luidh leam, a
phiuthar.
12 Agus fhreagair i e, Ni h-eadh, a
bhr&thair, na h-eignich mi; oir cha choir
a leithid so a bhi air a dheanamh aim an
Israel: na dean-sa an amaideachd so.
13 Agus mise, c’ait an cuir mi air falbh
mo mhasladh ? agus air do shonsa, bithidh
tu mar aon do na h-amadanaibh ann an
Israel: a nis uime sin labhair, guidheam
ort, ris an righ ; oir cha chum e uait mi.
14 Gidheadh, cha’n eisdeadh esan r’a
guth ; ach a chionn gu’m bu laidire e na
ise, dh’eignich e i, agus luidhe e leatha.
15 An sin dh’fhuathaich Amnon i le
fuath ro-mhor, air chor as gu 'rn bu rahd
am fuath leis an d'fhuathaich e i, na ’n
gradh leis an do ghradhaich e i: agus
thubhairt Amnon rithe, Eirich, bi ’g im-
eachd.
16 Agus thubhairt ise ris, Na bitheadh
e mar sin, a bhrdthair; oir is mo an t-olc
so ’nam chur air falbh, na’n t-olc eile a
rinn thu orm : ach cha’n eisdeadh esan
rithe.
17 An sin ghairm e air ’dglach a fhritheil
dha, agus thubhairt e, Cuir a nis a' bhean
so a mach uam, agus cuir an crann air an
dorus ’na deigh.
18 Agus bha trusgan ioraadh-dathach
oirre; oir le leithid so do dheise bha nigh-
eanan an righ, a bha ’nan oighibh, air an
sgeadachadh. An sin thug a sheirbhis-
each a mach i, agus chrann e an dorus ’na
deigh.
19 Agus chuir Tamar luath air a ceann,
agus reub i an trusgan ioraadh-dathach a
bha oirre, agus chuir i a l&mh air a ceann,
agus chaidh i air falbh a’ glaodhaich.
20 Agus thubhairt a hrathair Absalom
rithe. An robh do bhrathair Amnon maille
riut ? ach a nis, a phiuthar, bi d’ thosd ; is
e do bhrathair e; na cuireadh an ni so
smuairean ort. Agus dh’fhan Tamar gu
h-aonaranach ann an tigh a bhrathar Absa-
loim.
21 Ach an uair a chuala righ Daibhidh
na nithe so uile, bha fearg ro-mhor air.
22 Agus cha do labhair Absalom ri Am¬
non aon chuid ole no raaith ; oir dh’fhuath¬
aich Absalom Amnon, a chionn gu’n d’eig-
nich e a phiuthar Tamar.
23 Agus thachair an deigh da bhliadhna
iomlan, gu’n robh aig Absalom luchd-lom-
airt chaorach ann am Baal-hasor, a tha
l&imh ri Ephraim: agus thug Absalom
cuireadh do mhic an righ uile.
24 Agus thainig Absalom a dh’ionn¬
suidh an righ, agus thubhairt e, Feuch a
nis, tha luchd-lomairt chaorach aig do
sheirbhiseach ; thigeadh, guidheam ort,
an righ agus a sheirbhisicn maille ri d’
sheirbhiseach.
25 Agus thubhairt an righ ri Absalom,
Ni h-eadh, a mhic, na rachamaid uile a
nis, a chum nach bi sinn trom ort. Agus
chuir e impidh air : gidheadh cha b aill
leis imeachd, ach bheannaich se e.
26 An sin thubhairt Absalom, Mur tig
thu fein, thigeadh, guidheam ort, mo
bhrathair Amnon maille ruinn. Agus
thubhairt an righ, C’ar son a rachadh e
maille riut ?
27 Ach chuir Absalom impidh air; ag¬
us leig e le Amnon agus mic au righ uile
dol maille ris.
28 A nis dh’aithn Absalom d’a dglach-
aibh, ag radh, Thugaibh fa’near a nis an
uair a bhios cridhe Amnoin subhach le
fion, agus an uair a their mise ribh, Buail-
ibh Amnon, an sin marbhaibh e. Na
biodh eagal oirbh: nach d’aithn mise
dhuihh ? bithibh misneachail, agus bith-
ibh treun.
29 Agus rinn dglaich Absaloim ri h-Am¬
non mar a dh'Sithn Absalom: an sin
dh’eirich mic an righ uile, agus chaidh
gach fear dhiubh air a mhuileid, agus
theich iad.
30 Agus an uair a bha iad air an t-slighe,
th^inig sgeul a dh’ionnsuidh Dhaibhidh,
ag radh, Bhuail Absalom mic an righ uile,
agus cha d fhagadh aon diubh bed.
31 An sin dh’eirich an righ, agus reub e
’eudach, agus luidh e air an talamh ; agus
sheas a sheirbhisich uile Bumh ris le ’n
eudach reubta.
32 Agus fhreagair lonadab mac Shi-
meah, brathar Dhaibhidh, agus thubhairt
e, Na smuainicheadh mo thighearna gu ’n
do mharbh iad na h-dganaich uile, mic an
righ ; oir tha Amnon a mhain marbh : oir
le Absalom shuidhicheadh an ni so, o’n la
anns an d’eignich e a phiuthar Tamar.