Books and other items printed in Gaelic from 1841 to 1870 > Leabhraichean an t-Seann Tiomnaidh, air an tarruing o'n cheud chanain chum gaelic albannaich

234
I. SAMUEL.
Saul, Thubhairt e rium, Leig- dhorah im-
eaohd ; c’ar son a mharbhaiim Urn ?
18 Agus theich Daibhidh, agus chaidh
e as, agus thainig e dh’ionnsuidh Shamueil
gu Raraah, agus dh’innis e dha gach ni a
rinn Saul ris: agus dh'imich esan agus
Samuel, agus ghabh iad cdmhnuidh aim
an Naiot.
19 Agus dh innseadh do Shaul, ag radii,
Feuch, tha Daibhidh aig Naiot aim an Ha¬
mah.
20 Agus chuir Saul teachdairean a ghlac-
adli Dhaibhidh : agus an uair a chunnaic
iad cuideachd nam faidhean ri faidhead-
aireachd, agus Samuel nn sheftsamh mar
air a shuidheachadh os an ceann, bha
spiorad Dhe air teachdairibh Shauil, agus
rmn iadsan faidheadaireachd mar an ceud-
na.
21 Agus an uair a dh’innseadh sin do
Shaul, chuir e uaith mar an ceudna teachd-
airean eile, agus rinn iadsan cuideachd
f&idheadaireaclid. Agus chuir Saul teachd-
airean a ris an treas uair, agus rinn iadsan
cuideachd faidheadaireachd.
22 An sin chaidh e fein mar an ceudna
gu Hamah, agus thainig e gu tobar mor a
tha aim an Sechu, agus dh'fheoraich e,
agus thubhairt e, Cait am bheil Samuel
agus Daibhidh ? agus thubhairt aon, Feuch,
tha iad aig Naiot aim an Hamah.
23 Agus chaidh e ’n sin gu Naiot aim an
Hamah : agus bha spiorad Dhe, air-san
mar an ceudna, agus chaidh e air aghaidh
agus rinn e faidheadaireachd, gus an
d’thainig e gu Naiot aim an Hamah.
24 Agus chuir esan cuideachd ’eudach
dheth, agus rinn e faidheadaireachd am
fianuis Shamueil air an doigh cheudna:
agus luidh e sios lomnochd re an la sin
agus r£ nu h-oidhche. Uime sin their iad,
Am bheil Saul mar an ceudna am measg
nam faidhean ?
CAIB. XX.
4 GUS theich Daibhidh o Naiot ann an
Hamah, agus thainig e, agus thubh¬
airt e am fianuis lonatain, Ciod a rinn mi ?
ciod i m’eu-ceart, agus ciod e mo pheacadh
am fianuis t'athar, gu bheil e ’g iarraidh
m'anama ?
2 Agus thubhairt esan ris, Nar leigeadh
Dia ; cha’n fhaigh thu bas: feuch, cha
dean m’athair ni air bith mor no beag,
nach foillsich e dhorahsa: agus c'ar son a
dh’fholaicheadh m’athair uamsa an ni so ?
cha bhi e mar sin.
3 Agus mhionnaich Daibhidh cuid¬
eachd, agus thubhairt e, Tha gu cinnt-
eaeh fios aig t’athair gu’n d fhuair mise
deadh-ghean a’d’ shhilibh, agus their e,
Na biodh fios aig lonatan air so, air cagal
gu’m bi doilgheas air: ach gu deimhin
mar is bed an Tighearn, agus mar is bed
t’anam, cha neif ach ceum eadar mise
agus am b^s.
4 An sin thubhairt lonatan ri Daibhidh,
Ge b’e ni a dh’iarras t’anam, eadhou sin ni
mise dhuit.
5 Agus thubhairt Daibhidh ri lonatan,
Feuch, tha a’ ghealach nuadh aim am
md.ireach, agus bu choir dhomhsa suidhe
raaille ris an righ gu biadh; ach leig air
falbh mi, a chum gu’m folaich mi mi fein
aims a’ mhachair gu feasgar an treas Id.
6 Ma dh ionndraineas t’athair idir mi,
an sin their thu, Dh’iarr Daibhidh gu dur-
achdach cead ormsa gu ruith do Bhet-le-
hem a bhaile fein ; oir tha iobairt bhliadh-
nail an sin air son an teaghlaich uile.
7 Ma their e mar so, i?o-mhaith; bith-
idh sitli aig do sheirbhiseach: ach ma
bhios fearg ro-mhdr air, an sin hi cinnt-
each gu bheil ole air a shdnrachadh leis.
8 Uime sin buinidh tu gu caoimhneil ri
d’ sheirbhiseach ; oir thug thu air do
sheirbhiseach coimheheangal an Tighearna
dheanamh riot: gidheadh, ma tha ole
annamsa, marbh fein mi, oir c ar son a
bheireadh tu mi dh’ionnsuidh t’athar?
9 Agus thubhairt lonatan, Gu ma fada
sin uait; oir ma bhitheas fios gu cinnt-
each agamsa gu bheil ole air a shdnrach¬
adh le m’athair gu teachd ortsa, an sin
nach innis mise dhuit e ?
10 An sin thubhairt Daibhidh ri lonat¬
an, Cd dh'innseas dhomh, ma fhreagras
t’athair thu gu garg ?
11 Agus thubhairt lonatan ri Daibhidh,
Thig, agus raehamaid a maeh do’n mhach¬
air. Agus chaidh iad a mach le cheile
do n mhachair.
12 Agus thubhairt lonatan ri Daibh¬
idh, Gu'n deanadh an Tighearna Dia
Israeil, an uair a dh’fhidireas mi m’athair
mu’n am so am maireach, no air an treas
la, agus, feuch, ma bhios maith ann a
thaobh Dhaibhidh, agus nach cuir mi an
sin Jios a d’ ionnsuidh-sa, agus nach foill¬
sich mi dhuit e ;
13 Gu'n deanadh an Tighearna mar sin,
agus ni's ro-mhd ri lonatan : ach ma s toil
le m’athair ole a dheanamh ort, an sin
foillsichidh mi dhuit e, agus cuiridh mi air
falbh thu, agus imichidh tu an sith ; agus
gu robh an Tighearna maille riut, mar a
bha e maille ri m'athair-sa.
14 Agus cha’n e mhain, ma bhios mi
fathast bed, gu n nochd thu dhomh caoimh-
neas an Tighearna, chum nach faigh mi
bas;
15 Ach cuideachd cha ghearr thu as do
chaoimhneas o in’ thigh gu brdth : cha
ghearr, eadhon an uair a ghearras an Tig h¬
earn as naimhdean Dhaibhidh, gach aon
diubh bharr aghaidh na talmhainn.
16 Mar sin rinn lonatan coimhcheungal
ri tigh Dhaibhidh, ag radii, Gu n agradh
an Tighearn e eadhon o Idimh naimhde
Dhaibhidh.
17 Agus thug lonatan air Daibhidh
mionnachadh a ris, a chionn gu’n do
ghradhaich se e: oir ghradhaieh se e mar
a ghradhaich e ’anam fein.
18 An sin thubhairt lonatan ris, Am
maireach tha a’ ghealach nuadh arm ; ag¬
us ionndrainear thu, a chionn gu’m bi
d’aite-suidhe falamh.
19 Agus an uair a dh’fhanas tu gus an
treas la, theid thu sios gu grad, agus ting
thu dh’ionnsuidh an aite aims an d fhol-
aieh thu thu fein, an uair a hha’n gnoth-
uch an Idimh, agus fanaidh tu aig a’
chloich Esel.
20 Agus tilgidh mise tri saighdean r a
taobh, mar gu’n tilginn air comnara.