Ossian Collection > Waifs and strays of Celtic tradition > Volume 1

6o A Bhean Tighe.
luath, luath, 's am burn luadh mu 'n teine, 's
chluinnte srannail na cuibhle, spreagail nan card,
diosgail na cuigealach 's surd na beart-fhighe
cian air astar. Dh' fheuch Bean an tighe mhaith,
mar b' fhearr b' urrainn di ri tamh a chur air an
upraid 's pailteas bithidh 'chumail riu gus 'm
faicear 's 'n cluinnteadh am fallus a' tuiteam bho
h-aodann le slad air an urlar. Ach cha chumadh
an domhan biadh riu, mar b' f haide 's an oidhche
thainig e 's ann bu mhotha dh' iarradh iad, 's cha
bu mhotha an obair na na dh' fheumadh iad. Aig
a 'mheadhon oidhche bha 'bhean-tighe choir
thun tuiteam le saothair obair. Dh' fheuch i
sin ri fear-an-tighe dhusgadh ach cha b' urrainn
dhith. Bha e co maith feuchain ri clach-
mhuilinn a charachadh, cha ghluaisadh 's cha
bhruidhneadh e, ge do chaireadh 's a ghlaodhadh
i fhathast ris. Nar dh' fhairslich e oirre 's nach
robh fhios aice de dheanamh i, smaontich i dol
air son comhairle gu sean duine ghc air a' bhaile.
Dh' fhag i 'chuideachd neo-thlachdmhor' aig a'
chuid mo dheireadh de'n deasacha' rinn i dhoibh,
shlip i mach 's rainig i an duine ghc 's dh' innis
i dha an dragh' bh' oirre 's mar nach duisgeadh
fear an tighe. Thug esan achmhasan dhi air
son a cion-mhothuchaidh ann a bhi'g iarraidh
cuideachaidh neo-shaoghalta, 's thuirt e rithe :
" Co fad 'sa 's beo thu na cur romhad, na