J. F. Campbell Collection > Teachdaire Gaelach > Volumes 1-2

1830.
Guth Mhactalla.
59
tuigear e le duine sam bith a ta
eolach air a Ghaelic.
A ris, Tha Cànmhuinn Ghael-
ach eile dealaichte air ioniad
dòigh o gach aon air an do labh-
air sinn fatliast ri f haotuinn anns
an Earrann sin de'n Fliraing ris
an abrar Brittani/. Tha e cinn-
teach gii blieil os ceann muillein
anns an dùthaich so, agus na
cearnaidh m'an cuairt da aig nacli
'eil focal fraingis nam beal, ach
an t-seana chànmhuinn Cheltic
so, a tha do'n aon ghnc ri cainnt
Wales. Tha cora leabhar aca sa
chainnt so, ach cha'n'eil sgoiiean
ach ainneamh nam measg, agus
tha iad gu bochd dheth a chion
focail De.
'S i chànmhuinn mu dheireadh
do"n t-scann stochd so air an
labhair sinn san am an t-aon is
iongantaiche dhiubh air fad. 'S i
sin cainnt nan Waldens*, sluagh
)ionmhor a tha chòmhnuidh an tir
chein uatha-san m'an robh sinn a'
labhairt ; tha'n tamhachd so ann
am Piedmont, cuid diubh ann an
Switzerland agus san Eadailt.
Tha OS ceann da cheud bhadhna
o na thugadh do Shasunn a chuid
is mo de'n t-seann Tiomnadh anns
a chainnt so, agus gun deach am
fàgail ann an àrd-thigh-foghknn
Chambridge, far a' bheil iad air an
gleidheadh gu cììramach. Tha
chànmhuinn so ro chosmhuil ris a
Ghaeiic Albannaich, ge mòr an t-
asdara thaeadar an da dhùthaich.
Criochnaichidh sinn so le Urnuigh
an Tighearna sa chainnt so.
Our Narme ata air neamb^
Beanicha tanim. Gu diga do
riogda. Gu denta du hoill, air
talm^in mar ta ar neamb^. Tabhar
d^im an migh ar maran limb-ail.
Agus mai d-uine ar fiach ambail
* Waldensian.
near marhmhid ar fiacha. Na leig
si-n amb'-aribh ach saorsa shin an
01c. Oir sletsa rioghta, conibta,
agus gloir, gu sibhiri. Amen.
Tha'n comhara so - aca-san an
àite na h a ta againne.
GUTH O MHACTALLA.
A Theachdaire Rùnaich, ì
'S fada mise, Mactalla, a'
m'thosd: 's fad'o gheall mi craobh-
sheanachais nam fineacha 'chuir
chugaibh ; ach, mo chreach 1 cha
luaitlie thòisichinn rithe na thig-
eadh rachd nam mhuineal. 'Sann
domh fein nach ioghnadh ; 's mi
'chunnaic an aoidliealachd, 'san
onoir, 's an rioghalachd ann an tir
nam beann, ged is deacair a
chòmhdach an diugh oirre! Feuch-
aidh mi, co dhiu, ri sgeula beag
innse do'n fhuigheall a dh' f hàg-
adh mu'n churai ainmeil sin air
taobh na Firinn, Iain Knox.
llugadh Iain Knox anns a
bhliadhna 1505, beagan sear air
Dun-eidean. B'i so linn an dorch-
adais I chaidh dubh-neul eaglais
naRòimhe eadar daoine agus gach
reull-iùil,-bha'ghrian agusagheal-
ach iad fein air chall, mar faicte
mar thannasg iad o__mhullach nam
beannta a b'àirde, — chaidh gach
mathair-uisge thruailleadh, — bha
sruthana na beatha neo-f hallain,
agus bha 'n sluagh, mar bu du
dhoibh, a' dol a dhith !
Anns a bhliadhna 1522, chaidh
Knox do ard thigh oilean Ghlas-
chu ; agus do bhrigh gun robh e
na sgoileir ainmeil cha b' fhada
gus an d'f huair e bhi na shagart.
Ged fhuair e'n dreuchd so cha
do sguir edoleabhraichean diadli-
aidh a chnuasachd ; gus ma dheir •