J. F. Campbell Collection > Sar-obair nam bard gaelach, or, The beauties of Gaelic poetry

ROB DONN.
209
Na m taiceadh sibh 'm rleasgachau
Tapaidh a th' agaiim,
Ag iomart nan casan
Mu seach air na maidean,
Le 'iteachau innich
A' pilleadh 's a' glagartaich,
Cnap aig a' mhuidh,
'S an t-slinn a' feadaireachd.
Tha'ugUle math ruadh, £c.
O R A N FIIAOLAIN.
[Sgalag a bh'aig a' bhàrd, air an robh Faolan aca roar
leas-ainm. Cha robh Kaolan ach 'n a chieutair fachanta,
agus b' àbhaist do dh' ingheanan a' bhàird a bhi 'g a tail.
geadh air a chèile mar leanuan.]
Gu neartaich an seaibh,
'>></:/ /cat/air//, an seaibh,
An t-abhagan màrbft ud, Faolan.
Gu neartaich an seaibh,
'S gu leasaich an seaibh,
An t-abhagan màrbh ud, Faolan.
Thig Ealasaid Mhoràidb,
'Nuair chromas a' ghrian,
O 'n eirthir a nios do 'n dithreabh,
Oil" chual' i 'n a chagaraich' bheaga aig each,
An t-urram blia ghnà aig Faolan.
Gu neartaich an seaibh, <£c.
Thàinig oirnn Iain le naidbeachd a nuas,
Cha chreid mi tiach cual' an sgìr' e,
Gu 'n deachaidb uainn Curstaidh
Le briosgadb do Chlurraig,
Eagal bhi dlù air Faolan.
Gu neartaich an seaibh, §c.
Tha Curstaidh a's Deònadh,
A's Ceitidh nigh'n Debrsa,
Is Màiri bhuidh' òg nan caorach,
'G an deasachadh mòr, gu leasachadh prùis,
A fhreasdal 's gu 'm pòs iad Faolan
Gu neartaich an seaibh, $c\
Tha Curstaidh bheag Dhonn,
'S a cridhe ro throm,
Air eagal nach crom rith' Faolan;
Tha Màiri ag ràdh nach dean e dh'i sta,
Nach 'eil e ni 's fearr no caolan !
Gu, neartaich an seaibh, S[c.
An uair a fhuair Ceitidh scalladh dheth ris,
'S e thubhairt i t'èin a's t'aoilt oirr'.
Ged nach 'eil mi 'g a fhaicinn
Cho sgiobalt ri p.'iirt,
'S aim tha e ni 's fearr na shaoil mi.
Gu neartaich an seaibh, or.
Cha 'n aithne dhomh nighean,
No bean air an fhbd,
A bheireadh d' an deòin an gaol da,
O 'n tha e gu siogaideach, rugaideach, marbh,
Cha bhoe, is cha tarbh, ach laos-boc.
Gu neartaich an seaibh, <$v.
Gu'ra beil a' bliean againn'n a laidhe ri làr,
'S i 'g acain gu bràth a caol-druim
Cha chuir i dhiiinn tuilleadh
A' mhin air a' bhùrn ;
Ach dheanadh i taobh ri Faolan.
Gu neartaich an seaibh, S^c.
Tha bean-an-taigli' againne
Leth-cbeitd do bhliadhnaibh,
'S tha i cho liath ri caora,
'S ged nach 'eil fiacaill idir 'n a ceann,
Cha lughad a geall air Faolan.
Gu neartaich an seaibh, S,c.
Tha Ceitidh a's Curstaidh, gu briosgant' an cùil,
O 'n tha iad an dull ri daoine j
'Nuair bhios mi beartach,
Gu 'n toil' mi dh; . ibti gùn,
Na 'n deanadh iad mini air Faolan.
Gil neartaich an seaibh, S^c.
Comhairl a bheirinn a nis 01 1 a Fhàdaidh,
O 'n nach 'eil n.'iir 'na t-aodann,
'Nuair ni mi 'n ath chrathadh
Gun toir mi dhut greim,
Na 'n leigeadh tu br * *in air Faolan.
Gu neartaich an seaibh, S^c.
Shaoil leam nach labhradh e
Mun a' bhuntàt',*
Ach bidh e ni's paight' no shaoil leis,
Na'n tigeadh an donas do 'n bhail-s' 'na dheann,
Gu tugainn air cheann da Faolan.
Gu neartaich an seaibh, S[C.
* The bard and Faolan being one day planting potatoes
in a field near a public-house, some acquaintances of
the former came that way, who went in to have ^oine re.
freshmerit, and took him along with them. Faolan also
followed, and got his "shell," but instead of returning
again to his work, he went home and told the bard's wife
that his master had abandoned the potatoe planting and
went on the spree, and that he could not work by him-
self. On K«b returning home at night, Faolan's .--tory was
related to him. and befoie supper was ready this song was
composed on him.