Matheson Collection > Profedigaethau Enoc Huws

324 PROFEDIGAETHA U
yn ddifrifol. Siaiadent yu ddistaw fel pe buasent yn ofni i neb
glywed, ac, yn •wir, dyna oedd y ffaitb, er na fuasai raid iddynt
ofni, pe buasent yn gwaeddi yr adeg hono ar y nos. Er ruor
ddifrifol oedd yr achos, ni allai Sem beidio bod yu ymwybodol
fod y Oapten yn canfod mai canwyllau Coed Madog a losgai efe
i oleuo ei babell. Ar y fath achlysur, nid oedd hyny nac yma
nac acw. Ar ol yr ymgynghoriad, rhoddodd y Capten gyfar-
wyddyd pendant a manwl i Sein, ac yna aeth ymaith, a chy-
merodd Sem fygyu yn ei grwcwd ac yn ei ddrors gwlanen
i fyfyrio ar y peth. Ni fu golwg fwy doeth ar yr hen sage yn
ei oes a'r noson hono.
Dychwelodd y Capten yn chwim i Dy"uyrardd, a buasai yn
anmhosibl, yn mron, ei glywed yn agor ac yn cau y drws, ac
yn myn'd i'r parlwr. ■Wedi myn'd i'r p:irlwr, y medtiwl cyntaf
ddaeth iddo oedd estyu y botel chwisgi o'r cwpbwrdd. Eithr
er ei fod wedi bod yn gaethwas i'r ddiod, yr oedd gau yr hen
Gapten nerth ewyllys anghreàadwy, ac ebe fe, rhyngddo âg ef
ei hun —
" Na, nid heno, rhaid i mi gadw fy mhen yn glir, am dipyn,
beth bynag. Yr un dyferyn, nes i mi gael sicrwydd i fy medd-
wl. Mi gaf glywed yfory beth ddywed Sem— fe wuaiff o
benderfynu y cwestiwn. Mi af i 'ugwely— i beidio cysgu winc,
mi wn. Gobeithio Duw nad oes sail i fy ofnau ! Oud y mae
o'n debyg ofnadwy ! Eto yr wyf bron yn sicr mai dychymyg
ffol ydyw'r cwbl. Peth dychrynllyd, wedi'r cwbl, ydyw cyd-
wybod euog ! Ond mi gaf wel'd beth ddeydiíf Sem. M-ie
genyf le i fod yn ndiolchgar. A chaniatau pethau, raid i mi
ddim pryderu mwy am Susi— mae hi yn sàíf— diolch i Dduw ! "
Ni chysgodd y Capten winc y noson hono. Yn rhagweled
hyn, yr oedd efe wedi cymeryd ei bibell a'i dybaco i'w ystafell
wely, ac ysmygodd lawer, ond ni phrofodd efe ddyferyu o ddiod
feddwol, er fod ganddo ddigonedd o hono yn tỳ— yr oedd yn
rhaid iddo gadw ei ben yn glir, a'i feddwl yn effro fel y dy wed-
ai. Meddienid ef gan ddau deimlad— hapusrwydd diderfyn yn
y rhagolwg am gael Enoc Huws yn fab-yn-nghyfraith, ac ofu
dirfawr i'r hyn a ddaethai ar draws ei feddwl y noson houo
droi allan yn ífaith. Yr oedd ystad ei feddwl yn gyfryw nad
allai efe ei bun, er cymaint oedd ei allu desgrifiadol, roddi gwir
ddarluniad o hono. Ünd cyeurai ei huu ua fyddai raid iddo