Ossian Collection > Popular tales of the West Highlands > Volume 2

12 WEST HIGHLAND TALES.
"Cha 'n 'eil fhios'am." " Cha 'n iongautach de dh' eireas duit ! cha
'n 'eil agad ach gabhail ris na thig a'd' rathad !" Nur a cbunnaic a
h-athair e thuirt e, " Tha thu 'so agam ; cait' a' bheii do bhean?"
'* Cha 'n 'eil fhjosam cait' a' bbeil i." " De a rinn thu rithe?"
urs' a h-athair. Cha b' urrainn e imiseadh de' a rinn e rithe.
Cha robh 'nis ach a chrochadh ri craoibh. Bha latha mor ri *bhi
titnchioll a chrochaidh, 's bha mòran de dhaoine uaisle ri tighinn
a 'fhaicinn. Dh' fheòraich ise d'a b-athair de' 'bha iad a dol a
dhèanadh r'a gille. Thuirt a h-athair gu'u robh iad a' dol da
chrochadh. " Carson," urs' ise, "a tha e r'a chrochadh." " Cheann-
aich 'e bean uamsa, 's cha 'n 'eil fhios aige de 'thauiig rithe. Dh'
fholbh i 'mach a dh' fhaicinn nan uaislean a' tighinn a stigh do'n
bhaile. Dh' fheòraich i de 'n fhear a bu chiataich' each de 'b' fliiach
dha. " Coig fichead," urs' esan. " Ged a bhiodh e coig ciad "s
learasa e," urs' ise. Thuirt 1 r'a gille urchair a chur 'sanjeach. Dh'
fheòraich i d'a h-athair an do phaigh e 'bhean. Thuirt e gun do
phkigh. " Ma phaigh," urs' ise, " cha 'n 'eil gnothach agadsa ris ;
dh' fliaodadh e 'roighinn a dhèanadh rithe. Cheannaich raise an
t-each a bu chiataiche a thainig a stigh do 'n bhaile an diugh. Thug
mi air mo ghille urchair a chur ann, 's co aig a' bheil a chridhe a riidh
gur olc. Cha.'n robh 'so ach a leigeil ma sgaoil. Cha b' urrainn iad
^^tugli a dheanadh air ; o'n a cheannaich e i.
Chaidh i an sin a stigh do thigh a h-athar, 's thuirt i ri h-aon
d'a peathraichean guthann a thoirt dhi. " De 'tha thusa "dol a
dheanadh do ghuthann '? " urs' ise. " Nach coma leatsa. Ma
ni mi milleadh air paighidh mi e. Nur a chuir i urra an guthann dh'
aithnich a h-athair 's a peathraichean i, Dh' inuis a h-athair 's a
peathraichean dha gur h-i 'bha leis, 's cha robh e gan creidsinn.
Chuir i dhi an t-aodach mnatha, 's chuir i urra an t-aodach fir a
rithisd. Dh' fholbh i fein is esan, 's ghabh iad air an aghaidh gus an
robh iad dliith air a shean tigh fein. " Kis," urs' ise, "feumaidh sin
fuireachd an so an nochd. Suidhidh tusa air braigh ua staighreach,
agus cuirridh tu sios gach comhnadal a bhios agams' agus aig fear
an tighe. Nur a chaidh iad a stigh 's a shuidh iad, thòisich i fein
agus fear an tighe air comhradh. " Shaoil mi," lu-s' i ris a' chaibhtinn,
" gum b' e righ a bha 'chorahnuidh an so. De'mur 'fhuair thusa e ?"
" 'Se sin a bha roimhid an so; ach tha mi smaointeachadh, o'n a tha
thusa a'd' choigreach, gum faod mi innseadh tlhuit demur a fhuair mi
e." "Faodaidh," urs' ise, '* clia dòan mise sgeul ort; cha bhoin an
gnothach dhomh." Dh' innis e dhi 'h-uile car mar a chuir cailleach
nan cearc a stigh 's^a chisd' e, 's a' chuid eile de' n chilis ; 's gun d'
fholbh an righ an la 'r na mhiiireach.