Blair Collection > Popular tales of the West Highlands > Volume 2

MAC .\JS- TUATHAXAICH ALB AXAICH. 255
na ftiuair thu dh' aiigiod agus cha-n urraiim thuan duina ghoid."
" Cha-n 'eil eagal saiii bith orm a sin," ars' an gille. 'N uair tliainig
an oidhche dh' fhalbh esan, 'us thug e timchi..li tigh an Easbuig air.
"An sin smuainici] e gun rach'.dh e far an robh ias^airean a bhaile,
dh' fheuchainn ciod e chitheadh e acasan. "X uair a tb.ainig e far
an robh na h-ia>gairean dh' fharraid e lihiubh, an robh dad lie
bhradanau aca air an iir-raharbhadh. Thubhairt lad ris gun robh.
"Ma dh' fheai'nas sibh," ais' esan, "na h-uiread so a dh' iasg,
bheir mi dhuibh ra h-uiread so dh' airgiod, no airgiod sam bith
a "s coir dha blii." Thubhairt na h-iasgairean gun deanadh,
'us rinn iad e. Thug iad dha de chioicinnean eisg na shaoil leis a
dheanadh cleòchd, am faide 'us an leud a shir e Dh' flialbh e an sin
dh' ionnsuidh nan taillearan. Thui/hairt e ris na taillearan, an dean-
adh iad deise dha de ciiroicinnean an e'isg, a cbionn da uair dhcug a
st-oidhche, 'us gum fai-he.idh iad f>lii^htadh air a shon. Dh' innis
iad dlia ciod e an t-suim a ghabhadh iad. Ghabh iad tomhas a ghille
'us thoisich iad air an deise. Bha an deise ullanih chionn an da
u.'.ir dheug. Cha-n fhaodadh iad 'bhi na b' fhaide ; bha an Dòmhnach
'tigbiun a stigh. Dh' fhalbh e leis an deise 'us 'n uair a fhuair e e
fhein goirid eaglais an Easbuig ciiuir e uime an deise. Fhunir e
iucliar a dh' fhosgladh an eagl.às 'us chaidh e stigh. Chaidh e do 'n
chrannaig air ball. Siiil de 'n tug an di>r.--d r uaith 'us faire mhòr
air an Easbuig, dh' fhalbh e, 'us thubhairt e gun robh solus 's an
eaglais. " Solus," ars' a mhaighi^tir, " racli thusa null 'us faic ciod e
an solus a th' ann." Bha e an deigh an da uair dheug an so. " 0,"
ars' an dor-air 'us e tighinn, " tha duine a' searmonachadh ann."
Tharruing an t-Easbuig 'uaireadair 'usehunnaio e gun robh toiseach
an dòmhnaich a tighinn a stigh. Dh' ilialbh e 'n a ruith dh' ionn-
suidh na h-eaglaise. '^' uair a chunnaic e an soillse bha 's an eaglais
'us na h-uile car chuir an duins bha 'searmonachadh dlieth, ghabh e
eagal. Dh' fhosgail e beagan an dorus 'us chuir e a cliear.n stigh dh'
fhaicinn ciod e an coltas a bh' air. Am fear bha 's a chrannaig cha
robh canain bha fo na rionnagan nach robh e toirt treis air. 'X uair
a thigeadh e dh' ionnsuidh na h-uile canain a thuigeadh an t-Easbuig
is ann 'cur iomchar air an Easbuii; a bha e gun robh e air call a cbe'ill.
Sud stigh an t- Easbuig agus theirigear air a ghiiinan aig bonn na
crannaig. Thoisich esan air asluchadh ann an sin, 'us 'n uair chunn-
aic e an dearsadh bha 's a chrannaig ghabh e gu ciiram leis na biia e
ag radh ris. Mu dheireai'h thubhairt e' ris, nan gealladh e dhasan gun
deanadh e aithreachas glan 'us gum falbhadn e leis-san gun d'
thugadh e maitheanas dha. GheaUidh an t-Easbuig sin da. " Falbh
leanisa," ars' esun, " gus am faigh mi beagan iiine ort." " Falbh-