Blair Collection > Popular tales of the West Highlands > Volume 2

MAC AN TUATHAXAICH ALBAXAICH. 253
a^us e maoidheadh a nighean a ghoid, gu dearbh cha-n 'eil gin an
Albainn a ghoideas i leis an fhaire a th' oirre." " Uh, tha mi cinnt-
each nach 'eil," ars' an gilie, agus thionndadh e uaith. " Tha fear an
Sasunn an triitlisa," ars' esa, "a dh' fheumas feuchainn ris co dliixibh."
Dh' fhalbh e, agus thug e taillearaa an teaghlaich rioghail air. DIi'
fharraid e dhiubh an robb dad de dheiseachan deas aca do uaislibh
mora. '• Cha-n 'eil," ars' an taillear, " ach deise a th' againn do
nighean an righ, agus tu d'a maighdean choimheadachd." " Ciod
e," ars' gille a Probhaisd "dh' iarras tu air iad sin fhe'in car da uair a
dh' iiine? " " Oh," ars' an taillear, " tha eagal orm nach fhaod mi
an toirt duit." "Xa bitheadh eagal air bhith ort," ars' gille a Pro-
bhaisd, "paighidh mi thu agusbheir mi an da dheise gun bheud, gun
mhillidh air an ais. Gheibh thu ceud marg," ars' esan. Shanntaich
an taillear an t-airgiod mòr ud 'us thug e dha iad. Dh' fhalbh e 'us
fhuair e an gille bh' aig an oidhche roirahe. Chaidh iad dh' aite
sònruichte 'us fhuair iad iad fhe'in a chur 'an uidheam 's an da dheise.
Dh' fhalbh iad 'n uair a fhuair iad iad fhein cho maith 'us bu nihaith
leo gu dorus an Easbuig. Fhuair e mach mun d'rainig e an
dorus, 'n uair a thigeadh aon air bith do "n teaglilach rioghal gu
tigh an Easbuig, nach e an dorus a bhualadh a dheanadh iad, ach
sgriob a thabhairt le barr an coise aig bonn an doruis. Tliainig
esan a dh' ionnsuidh an doruis agus rinn e sgrioba. Bha dorsair
aig an dorus an oidhche sin, 'us dh' fhalbh e 'na ruith dh' ionnsuidh
an Easbuig. " Tha aon de 'n teaghlach rioghail aig an dorus," ars'
esan. " Cha-n 'eil," ars' an t-Easbuig, " is e th' ann am meirleach
Albannach." Sheall an gille troimh thoU na h-iuclirach 'us chunnaic
egur e coslas da bhean uasail a bh'ann. Dh' fhalbh e dh' ionnsuidh
a mhaighistir 'us dh' innis e dha. Cliaidh a mhaighistir dh' ionn-
suidh an doruis 'us sheall e fhein. Bheireadh an gille a bha mach
sgriob an trathsa 's a ris, 'us e a cath-throid ris an Easbuig, 'us e ri
amaideachd. Sheall an t-Easbuig 'us dh' aithnich e gur e guth nigh-
inn an righ bha 's an dorus. Fosgailear gu grad an dorus, 'us deanar
a chromaidh gu lar rithe. Bhuail nighean an righ ris air son a
nighean chur ann an geall 's am bith, gun robh feadhain a gabhail
brath air airson a leithid a dheanamh. " Cha mhor a b' fhiach thu
a dheanadh a leithid gun fhiòs domhsa, 'us cha ruigeadh tu leas a
leithid a dh' othail 'us a dh' amaideachd a dheanamh." '• Gabhaibh
sibh mo leithsgeul," ars' esan. " Cha-n urrainn mi do leithsgeul
a ghabhail," ars' ise. Stigh thug e nighean an righ do 'n t-seomar
's an robh a nighean 'us an fheadhain a bha 'g a faireadh. Bha ise
'am meadhon an t-sebmair air caitliir 'n a suidhe 'us each ceithir
thimchioll oirre. Ars' nighean an righ rithe, "Mo ghaoil, 's e d'athair