Blair Collection > Popular tales of the West Highlands > Volume 2

MAC NA BANTRAICH BHARRACH. I 2 5
til air an leabhar 's bidh thii 'ga leubliadh; 's a' cbiad duin" a theid
a roach as an eaglais bi thus' amach, na fan ri duine beo mur an
coinuich an righ sa bhan-righ thu."
Sheol e go ruig an Spain, ghabh e acarsaid, 's ghabh e suas do 'n
tigh sheinse. Dh' iarr e dinneir a ehur air dòigh. Chuireadh an
diniiear air a bhord. Dh' iadhaicheadh sios 'ga iarraidb. Chuireadh
a sios trinsear air a' bhord, agus mias air a mhuinn, agus thuirt bean
ail tigli sheinse ris. " Tha biadh a's deoch na leoir air a bhord ma 'r
coinneamh; gabhaibh 'ur leoir, ach na togaibh a mhias ath' air muinn
an trinseir." Tliarruinn i 'n doras leatha. Tiiòisich e air a dhinneir.
Sniaoinich e aige fhin gad a b' e 'Ian òir a bhiodh aims an tiinseir, na
'Ian daoimean, nach deachaidh sgath riabh air a' bhord nach fhaodadh
e phàigheadh. Thog e mhias bhàr an trinseir, 's dd bh' air an trinsear
ach da sgadan. " Ma 's e so rud a bha i iaiach orm cha ruigeadh i leas
e." Dh' ith e aon sgadan 's na darna taobh do 'n fhear eile. Nur
chunnaic bean an tighe gon robli 'u sgadan ithte. " Mo chreach mhòr,"
urs' ise, " mar a dh' e'iridh domli ; nach robh mi latha riabh nach
fhaodainn muinntir na riogbachd a ghleidheadh gos an diiigh. De
dh' e'iridh dhuit?" "Tha nach robh mi latha riabh nach faodainn
sgadan a chiir air am bialthaobli gos an diugh." " De bheireadh thu
air baraille sgadan ?" " Fichead punnd Sasnach." " De' bheireadh
thu air luchd soithich?" "Sin rud nach b' urra mi 'cheannach."
"Mata bheir mise duit da chiad sgadan airson an da sgadain. B'
fliearr learn gon robh 'n soitheach air falbh 's na sgadain
creicte."
A chiad Di Domhnaich fhuair e each le strian as diollaid, ar;us
gille. Dh' fhalbh e do 'n eaglais. Chunnaic e na tri cathraichean.
Shuidh a bhanrigh air an I'aimli dheas de 'n righ 's shuidh e fhin air
an laimh thosgail. Thug e mach an leobhar a a phòca 's thòisich e
air leubhadh. Cha b' ann air searmoin a bha air' aig an righ na aig
a bhanrigh, ach a' sileadh nan diar. Nur a sgaoil an t-searmoin
ghabh e in ach. Bha triuir sthtan as a dheigh, aig eubhach lis gon
robh gnothach aig an righ ris. Cha tilleadh e. Thug e 'n tigh
seins' an oidhche sin air. Dh' fhan e mar a bha e gos an ath Dhonih-
nach. Chaidh e 'n t-searmoiii, cha 'n fhanadh e ri duine, 's thill
e do 'n thigh sheinse. An treas Domhnach chaidh e do 'n
eaglais. Am miadhau na searmoin thainig an righ 's a' bhanrigh
a mach. Sheas eud aig gach taobh do 'n t-srein. Nur chunnaic an
righ esan a tigh 'n a mach, lig e as an t-srian, thug e ada dheth go
Tar, 's rinn e modh dha. " Le 'r cead cha ruig sibh a leas a leithid sin de
mhodh a dhianadh dhomhsa, 's ann a bu choir dhomhsa dhianadh
dhuibh fhin." " Na 'm b' e 'ur toil gon rachadh sibh lain na ghabhail