Blair Collection > Popular tales of the West Highlands > Volume 2

lO WEST HIGHLAND TALES.
fliuair mi fios o pLiuthar dhomli nach beirinn beo urra. Their mi
ri bean an iigh gu' feum mi folbh a dh' fhaicinn mo pheathar; gu
'bheil cisde mhòr agam gu math hiachar, a bu mhath learn, na'n
lughasachadh i dhomh, a leiueil da seombar cadail fe'in gus an till
mi." Chaidh i far an robh bhanrighinn ; dh' fheoraich i so dhi,
's fhuair i cead. Chaidh an so an caibhtinn a chur a stigh do'n chisde,
's gillean an righ a chruinneachadh, 's a' chisde' chur do 'n t-seombar.
Bha bean an righ a stigh leatha fe'in, 's fadal urra nach robh an righ
a" tighinn dachaidh. Ma dheireadh chaidh i 'laidhe. Nur a bha i
'dol a laidhe chuir i fàinne òir a bha air a meur, agus slabhraidh òir
a bha ma 'muineal air bòrd a bha ma choinneamh na leapa. Nur a
smaointich am fear a bha 'sa' chisde gu' robh iiine aice 'bhi 'na cadal,
dh' e'iridh e, s thug e leis an t-slabhraidh 's am fàinue, 's chaidh e
stigh don chisde a rithisd. Am beul an lath a thàinig cailleach nan
cearc a dh' iarraidh a cisde. Chaidh na gillean a chruinneachadh
's a' chisde 'thoirt a nuas. Nur dh' fliolbh a' h-uile duine o'n tigh,
cho luath sa' bu leur dha, dh' diridh an caibhtinn, 's dh' f holbh e sios
tliun na luinge. Chrath e'n t-slabhraidh 's am fainne ris an righ.
Smaoinlicli an righ an sin gun d'thuair an caibhtinn a stigh le a
bhean, no nach biodh an t-slabhraidb 's am fainne aige. Thuirt e ris
a' cliaibhtinn an cuireadh e nunn e gus an taobh eile de'n loch.
Thuirt an caibhtinn guu cuireadh. Nur a fhuair an caibhtinn
thairis e, thill e fein 's chaidh e 'chòmhnuidh do thigh an righ.
Bha bean an righ an sin 's gun f hios aice de a dhèanadh i rithe
fe'in, o'n nach d' thainig an righ dhachaidh. Dh' f holbh i 'n latha
sin, 's dh' eid i i fein ann an aodach fir, 's chaidh i sios thun a' chlad-
aich. Thachair bata un-a, 's thuirt i riu an cuireadh iad ise a nunn
air an taobh eile." Chuir iad a nunn i, 's ghabh i air a h-aghaidh gus
an d' rainig i tigh duine uasail. Bhuail i 'san dorus, 's thainig an
searbhannt' a nuas. Thuirt i rithe an robh fhios aice an robh gille
stabuill a dhith air a maighstir. Thuirt an searbhannta nach robh
fliios aice, ach gu 'foighneachdadh i. Chaidh an searbhanta 's dh'
fheoraich i d'a maighstir, an robh gille stabuill a dhith air. Thuirt e
gun robh, agus dh' iarr e e 'thighinn a stigh. Dh' f hasdaidh e i, 's
dh' fhau i 'g obair ma'n stabull. Bha 'n sin trend de bheathaichean
fiadhaich a' tighinn a' li-uile h-oidhche, 's a' dol a stigh do shahhal
fas a bha aig an duine nasal, 's duine fiadhaich as an deigh, 's aod-
ann cbmhdaichte le feusaig. Bha ise ag iarraidh air a maighstir
na'n cuireadh iad duine leatha, gum beireadh iad air. Thuirt a
maighstir nach cuireadh, nach robh gnothoch aca ris, 's nach d'
rinn e coire 'sam bith orra. Dh' fholbh ise mach oidhche leatha
fein, 's ghoid i leatha iuchair doruis an t-sabhail. Laidh i 'm falach