Skip to main content

‹‹‹ prev (184)

(186) next ›››

(185)
V. 186-213. TEMORA. 173
Super Lonà multorum fluentorum.
Quando es procul à meo oculo tu, o heros,
Percute umbonem sonituum arduorum ;
Redeat solatium meo animo, cum sit in nebulà,
Cum sim ego reclinata super rupem (sola) mecum ipsà.
At si cecideris tu, apud peregrinos sum ego !
Veniat tua vox è nube
Ad virginem insulte viridis, cum erit languida."
" Xove rame Lumonis (graminea;) graminis,
Quare te-inclines tu in eftusione nimborum ?
Sa;pe reversus est Cathmor à proelio
Atrè-se fundente super faciem clivorum ;
Instar grandinis mihi ipsi est hasta vulnerum
IUisas cavis clypeorum.
Surgam, mea lux, à certatione,
Sicut ignis noctis ab effusione nubium.
Ne redi, o tepide radie solis, a valie,
Quando appropinquat fremitus plagarum,
Prffi metu ne fugiant hostes à meà manu,
Ut fugerunt iUi à majoribus Belgaruni."
Auditum est à Sonmore de Clunare,
Qui cecidit sub Cormaco acutorum telorum.
Tres dies caligavit rex
Circa virum qui se-inclinavit in certatione vallium.
Vidit blanda uxor heroa in nebulà ;
Commovit illud ei iter ad montem :
Sustulit illa arcum clam
Ad eundum cum bellatore clypeorum:

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence