Skip to main content

‹‹‹ prev (358)

(360) next ›››

(359)
ÉLO
ÉLITE, s. f. Des gens d'élite, tud
diocli ann dihab ; tud eus ar re
wella (vella). L'élite delà jeunesse, tud
iaouank eus ar re itella.
ELLE, pron. pers. Lorsque ce pro-
nom est sujet : hi. Hors du Léon , hi.
Lorsque ce pronom est régime, hi,
anezhi, d'ezhi. Hors du Léon, hi, ane-
hi, d'ehi. Pour le pluriel, voy. EUX.
Elle aime ses enfants, hi a gar he hu-
gale ; karet a ra he hugale. Ceci est à
elle, ann dra-ma a %o d'ezhi. Pour elle,
evit-hi. Avec elle, gant-hi. En elle,
enn-hi. Par elle, dre-z-hi. Sans elle,
hep-z-hi, hep-d-hi. Que fait-elle? pc-
tra a ra-hi? Voy. IL.
ELLÉBORE, s. f. Plante; annevor, m.
ELLES, pron. pers. 'V^oy. EUX, ILS.
ÉLOCÜTION , s. f. Voy. ÉLOQUENCE,
ÉLOQUENT, DISERT.
ÉLOGE, s. f. Meuleudi, f. pi. meuleu-
diou. Vann. Melodi, f. pi. melodieu.
Trég. Meulodi, f. pi. meulodio. Donner
des éloges à quelqu'un, meali u. b.
Faire l'éloge d'un saint, prezek meu-
leudigez eur zant. Gr. Ils faisaient
grand — de ces gens, kana a reant
meuleudi d'ann dud-se. T. En enten-
dant les éloges que l'on donnait à son
lils, klevet ineuli he vap. Faire l'é-
loge de quelqu'un, larda he gram-
poezenn da u. b. Fam.
ÉLOIGNÉ, adj. Lointain; pell. Vann.
Peell. Dans un pays — , enn eur vro
bell. Dans les pays éloignés, er broiou
pell. Eloigné de la ville, pell dioc'h
kear. Ils sont éloignés l'un de l'autre,
pell int ann eil diocli egile. Celui-ci
est plus — que l'autre, he-ma a zo
pelloc'h eiit egile. II est bien —, pell-
braz eo achan. C'est le plus — , ann
hini pella eo. Quand il sera un peu —
de nous, pa vezo eat pellik diouz-omp.
= Parent éloigné, kar a bell ; kar e
pellimzen. Gr.
ÉLOIGNEMENT, s. m. Aversion, ré-
pugnance ; voy. ces mots.
ÉLOIGNER, v. a. Envoyer loin ; pel-
laat dioc'h, p. pelleet, pelleat. Vann.
Peellal, p. peellet. Eloignez ce ciiien
de moi, pellait ar c'hi-ze diouz-in. Il
faudra éloigner le cimetière de l'é»
ELU
321
glise, red c vezo kas ar vered pell
dioc'h ann iliz.
1° Détourner, empêclier d'arriver ;
disirei (distrelii), p. distroet; pellaat,
p. eet, eat. Cela les éloigne de la vé-
rité, dre obcr kement-se e teuont da
bellaat dioc'h ar wirionez. Eloignez de
moi ce malheur, plijet gan-e-hoc'h
disirei ann drouk-se diivar-n-oun; pli-
jet yan-e-hoc'h diwall ac'hanoun dioc'h
ann drouk-se. Il m'a éloigné de mon
chemin, distroet ounn bet ditcar va
hent gant-hañ. Pour vous — du mal,
eiit miret achanocli dioch ann drouk.
Voy. DÉTOURNER.
3° V. pron. Pellaat diocli , mont
dioc'h, tec'het dioc'h; mont kuil. Il ne
veut pas s'éloigner de son père, ne
fell ket d'ezhafi e ve pelleet diocli he
dad. Il s'est éloigné, eat eo kxiit. Je
ne veux pas m'éloigner, ne fell ket
d'in mont kuit. Ne Vous éloignez pas,
arabad ez afacli pell. Il ne peut s'é-
loigner de vous, ned-eo ket evit pellaat
diouz-hoc'h. S'éloigner d'un lieu, mont
kuit dioc'h eul leac'h. Quand ils se
seront éloignés de moi, pa vezint eat
diouz-in. Eloignez-vous de moi, tecliit
a zira-z-oun. Il s'éloigna en silence,
neuze e tec'haz sioul. Quand les voleurs
se furent éloignés, pa ne weliz mui
Hou al laeroun.
ÉLOQUEMMENT, adv. Distak, ez dis-
tak, Gr. gant eunn displeg mad lia
kaer.
ÉLOQUENCE, s. f. Displeg mad ha
kaer, m. Avoir de l'éloquence ; voy.
ÊTRE ÉLOQUENT. Il entraîne tout le monde
par son —, helavara den, kas a ra
ann holl d'he heul. Voy. ÉLOQUENT.
ÉLOQUENT, adj. Ilelarar, kelavar. Il
est — , eunn den kelavar eo ; he-ma
a zo eunn teod mad a zen. Fam ; eunn
displeg nmden deuz. Vann. Unndistill
matendez. Que cet homme est — ,
helavara den ; kaera displeger; brava
teod. Voy. DISERT.
ÉLU, s. m. Les élu3 du Seigneur,
ar re euruz enn env (ehuruz) ; ar zent
exiruz ; ar re a zo karet muia gant
ann Aotrou Doue , arre a die beza sal-
vet; ar re a vezo salvet. Parmi mes
élus, dit le Seigneur, e-touen ar re
n

Images and transcriptions on this page, including medium image downloads, may be used under the Creative Commons Attribution 4.0 International Licence unless otherwise stated. Creative Commons Attribution 4.0 International Licence