Hew Morrison Collection > Lubile nan Gàidheal

doibh dol ceàiT. Gu cinnteach cha deachaidh cùisean ann an Israel riamh mar
astar mòr co fada ceàrr 's a tha iad air dol agaiune; ach chaidh iad cho fada
's gu 'n tug Dia dhuinn dealbh air an dòigh anns ara feudar a h-uilc ni air am
bheil sinn a' gearan a leasachadh. Tha smn a' gcaran gu sònraichte gu 'n deach-
aidh am fearann a Ihug Dia do 'n t-sluagh a thoirt uatha, agus gu 'm bhcil cigh-
reachdan an tuath ann an làmhan nan uaislean. Chunnaic sinn chcana gur h-e
an aon dòigh anns am feudadh duine ann an Israel dealachadh ri oighreachd
aithriche, a toirt an geall do neach air son fhuasgladh ann an èiginn. Tha e
air innseadh dhuinn gu 'n robh cuid de na daoine saibhir a' cumail air ais cuid
nam bochd.
Agus bha gàir mhòr aig aii t-sluagh, agus aig am mnaibh, an aghaidh
am bràithre nan ludhach. Agus bha ann a thubhairt, Le ar mic agus
ar nigheana tlia sinne rionmhor ; agus gabhaidli sinn sìol air an son, chum
gu'n itli sinn, agus gu'm bi sinn beò. Agus bha ann a thubhairt, Ar
fearann, agus ar fìon-liosan, agus ar tighean bheir sinn an geall, chum
gu'm faigh sinn sìol anns a' ghorta. Agus bha ann a thubhairt, Ghabh
sinn airgiod an coinglieall air son clse an righ air ar fearann agus ar
fion-liosaibh. Agus a nis mar flieòil ar bràithre tha ar feòil-ne, mar am
mic-san ar mic-ne ; ach feuch, tha sinn a' toirt thairis ar mac agus ar
nigheana gu bhi 'nan tràillibh, agus tha cuid do'r nigheanaibh air an
toirt thairis a cheana, agus gun chomas againn am fuasgladh, an uair a
ta ar fearann agus ar fion-liosan aig daoinibh eile. Agus bha fearg
mhòr orm an uair a clutala mi an gàir, agus na l)riathra sin. . .
Agus chuir mi comhchruinneachaclh mòr 'nan aghaidh. Agus thubhairt
mi riu, shaorsinne, a reir ar comais, arbràithre nah-Iudhaich a reiceadh
ris na cinnich, agus au reic sibhse mar an ceudna bhur bràithrean, agus
an reicear iad ruinn fèin ì Agus bha iad 'nan tosd, agus cha d'f huair
iad ni air bith ri ràdh. Mar an ceudna thubhairt mi, Cha mhaith an ni
a tha sibh a' cleanamh : nach buineadh dhuibh giuasad ann an eagal ar
Dè, air son maslaidh nan cinneach ar naimhde 1 Aisigibh dhoibh,
guidheam oirbh, mar air an là 'n diugh, am fearann, am fìon-liosan, an
liosan-olaidh, agus an tighean; maran ceudna cuiddo'n t-siol, do'n fhion,
agus do'n oladh, a tha sibh a' togail uatha. Agus thubhairt iadsan,
Aisgidh sinn, agus cha'n iarr sinn uatha : mar sin ni sinn mar a ta thu
'g ràdh. An sin ghairm mi na sagairt, agus ghabh mi mionnan diubh
gu'n deanadh iad a rcir a' gheallaidh so : Mar an ceudna chrath mi
in'uchd, agus thubhairt nii, Mar so crathadh Dia gach duine nach
coimhlion an gealladh so, a mach as a thigh, agus a obair, eadhon mar
30 crathar a mach agus falmhaichear c, Agus thubhairt an coimthional
uile, Amen, agus mhol iad an Tighearn. Agus rinn an sluagh a rèir a'
gheallaidh so.— Neh. v. 1. 13.
Bithidh feadhainn a gabhail an lethsgeul 's ag ràdh nach 'eil iad fo lagh Mhaois.
Ach tha lagh an f hearainn a cheart cho soilleir, cho buan, cho liiidir agus cho
feumail ri lagh na Sàbaid. Cba-n 'eil aon fhocal anns a' Bhìobull a thoirt gnùis
do 'n lcthsgeul fo, no do 'n bharail gu 'n deachaidh na riaghailtean aig Maois