Hew Morrison Collection > Dàin spioradail

62
Ach na traillean nach b'f hiach ;
A rinn e sgiamhach le shlainte,
O'n bha ghras dhaibh clio fial.
Ma's neach thu th'air do naomhach',
Faic a ghaol tha gun cheann ;
'Nuair chaidh fhoilseach 'san t-saoghail-s'
'S e t-Fhear-saoraidh a bh'ann ;
Mu'n d' fheud e do thearnadh,
Fhuair e 'm bas air a chrann ;
S o'n rinn e sgiamhach le shlaint' thu,
Thoir do ghradh dha 's gach am.
Fetich gu'n lean thu a cheum' na,
Mar rinn Enoch a's Pol ;
'S na h-uile aon a thug speis dha,
Cha b'ann dhaibh fein bha iad beo ;
Cha sgaradh beatha, no bas iad,
O Ard-Righ na gloir ;
'S gu'n d'rinn e sgiamhach le shlaint 1 iad,
O'n bha ghradh dhaibh cho mor.
'S thuirt an te fhuair cinnt air,
'S a bha 'ga innseadh gu saor ;
Sgapaibh ubhlan mu m' thimchioll,
Oir tha mi tinn, 's arm le gaol ;
Tha mo chiidhe air failinn,
O'n bha ghras dhomh cho saor ;
'S gu'n d'rinn e sgiamhach le shlaint' mi—
'S e mo Shlanaighear caomh.
\S e thuirt nigheana 'n t-saoghail-s\
Ma 's e ghaol thug ort buaidh ;
Innis dhuinne ciod an t-aobhar,
Ma'm bheil do ghaol dha cho buan ;
Chunnaic sinn e 'san fhasach,
'S 'se bu taireil deth an t-sluagh ;
Cha robh sgiamh ann, no ailteachd,
'S ghabh e tamh anns an uaigh.